Het officiële verhaal is «dat er zich een probleem voordeed,» en dat het Ministerie van Buitenlandse Zaken zo behulpzaam was de Dalaï Lama hiervan op de hoogte te brengen. De Dalaï Lama is ontegensprekelijk een wijs man, en hij zal de hint dus wel onmiddellijk begrepen hebben. Koning Albert II werd immers vorig jaar in mei uitgenodigd voor een bezoek aan China, en laat dat nou toch toevallig niet dezelfde periode zijn waarin de Dalaï Lama België zou bezoeken. Van brute pech gesproken!
Het kleinste kind voelt aan dat er hier iets niet klopt. De perfecte timing voor de Chinese uitnodiging is uiteraard geen toeval — Beijing houdt Tibet al bezet sinds 1950, en vergeleken daarmee is het slechts een kleintje om het bezoek van de Dalaï Lama op die manier bewust in het honderd te sturen. Erger is het gesteld aan Belgische zijde, dat zich duidelijk heeft laten rollen, al dan niet bewust. Een andere indruk kan men moeilijk overhouden na het lezen van de persmededeling van Walter Muls van SPIRIT, tot nader order nog altijd één van de meerderheidspartijen. Ook het gekronkel van Minister van Buitenlandse Zaken Karel de Gucht om er toch maar de nadruk op te leggen dat de Dalaï Lama zélf beslist heeft zijn reis te annuleren stinkt uren in de wind.
Nu is het zo dat China een handelspartner is waarmee rekening gehouden moet worden, en welke mening men ook heeft over het communistische régime aldaar, staan er veel banen op het spel als men Beijing nodeloos voor het hoofd stoot. Maar anderzijds kan het mijns inziens toch niet onmogelijk geweest zijn om Eerste Minister Wen Jibao vriendelijk en diplomatisch aan het verstand te brengen dat de koning begin juni al bezet was, tenzij hij er werkelijk op uit zou geweest zijn een fikse diplomatieke rel te veroorzaken. Neen, dan kiest Brave Little Belgium liever de zijde van de sterkste partij natuurlijk. Met principes schermt men alleen wanneer het goed uitkomt.
Ondertussen krijgt men toch wel een bijzonder wrange smaak in de mond wanneer men de kerst- en nieuwjaarsboodschap van nog geen twee maanden geleden eens herleest. Wat stond daar ook al weer allemaal in?
Ik ben er immers van overtuigd dat wij [Belgen] een welbepaalde boodschap kunnen brengen. Ze bestaat erin verschillende culturen echt te doen samenleven binnen een zelfde politieke samenhang.Een uitspraak waar men niet bepaald veel potten mee zal breken, al moet opgemerkt worden dat het een voordeel is als één van de verschillende culturen een chronische Lamme-Goedzakmentaliteit heeft. Maar goed, lezen we verder:
De oorzaak van de talrijke conflicten die de wereld teisteren is meestal te zoeken in de niet-erkenning van de etnische of religieuze of culturele identiteit van een deel van de bevolking.En wat doet ons land met die uitdagingen?
Een van de grote uitdagingen van onze tijd bestaat er dan ook in tussen verschillende bevolkingsgroepen een goede harmonie te realiseren, met eerbied voor de eigenheid van eenieder, en in de overtuiging dat die verschillen in identiteit, verrijkend zijn.
Precies die uitdaging neemt ons land terdege aan.«Terdege» dus. Voor alle duidelijk heb ik het woord onverwijld opgezocht op Vandale.Net, en het betekent dus wel degelijk «stevig, flink, goed». In Antwerpen zegt men dan «Met alle Chinezen, maar niet met den dezen.»
Het is duidelijk wat hier dus aan de hand is. Zoals het Koningshuis in België stelselmatig de kant kiest van de sterkste partij, namelijk het Waalse socialisme van de PS, puur uit lijfbehoud (en kan men het hen eigenlijk kwalijk nemen dat ze hun job veilig willen stellen?), kiest het ook in China de kant van de sterkste partij, namelijk Beijing, en dat voor een vuistvol yuans. Maar ondertussen houdt men wel mooie kerst- en nieuwjaarsboodschappen, die men dus bij de eerste de beste gelegenheid mooi onder tafel veegt. Een misselijkmakend schouwspel.
Laten we hopen dat ook prins Filip mee mag naar China, en dat er voldoende journalisten van Story present zullen zijn om eventuele nieuwe wijsheden te noteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten