Een greep uit de actualiteit van de laatste dagen: de PS wil discriminatiespionnen inzetten, de Franstaligen willen spoed zetten achter de liberticidewet, en Groen! wil aan de kieswetgeving prutsen om zetels af te pakken van een politieke concurrent. Langs de andere kant worden we geconfronteerd met een briefschrijvende senaatsvoorzitter en een wandelende Minister van Defensie.
Ieder land heeft zo zijn schandalen en problemen, maar wat we de laatste dagen meemaken tart alle verbeelding. Elk voor zich kunnen de problemen en schandalen voorkomen in ieder willekeurig land, maar in hoeveel landen kan dit gebeuren in de loop van één week? Zelfs in de gemiddelde bananenrepubliek maak je zoiets nog niet mee.
Neem nu het voorstel van de PS om discriminatiespionnen in te zetten. Het probleem is dat, alhoewel er wel een non-discriminatiewet is, er naar de mening van de PS te weinig overtredingen vastgesteld worden. Dus moeten de werkgevers en verhuurders maar in de val gelokt worden. Een eerste bedenking die bij mij opkomt: het verwerken van een sollicitatie vraagt tijd en geld. Zullen bedrijven die niet discrimineren vergoed worden voor het behandelen van valse sollicitaties? Wat als zo een bedrijf zelfs overgaat tot de aanwerving? Je zal het maar meemaken dat je net een kandidaat hebt afgewezen, en dan blijkt dat je hem opnieuw mag opbellen met het bericht dat je hem toch wil aannemen, want de kandidaat die je voorkeur wegdroeg bleek een spion te zijn. Mooi hoor. Je zal trouwens ook maar die sollicitant zijn.
Willen we trouwens even vergelijken met hoe het er in Estland aan toe gaat? Minister van Justitie Ken-Marti Vaher van de partij Res Publica veroorzaakte er verleden week de val van de hele regering. Hij had namelijk een anti-corruptieplan opgezet waarin er onder andere sprake was van richtlijnen over hoeveel corruptiezaken er elke maand behandeld dienden te worden. Niet alleen voor de oppositie maar ook voor de coalitiepartners van de Hervormingspartij en de Volksunie was dit een brug te ver, want het plan stonk teveel naar het soort van quota dat ten tijde van de Sovjet-Unie in zwang was. Toen moesten er immers elke maand een voldoende aantal vijanden van het volk veroordeeld worden, en van zo'n toestanden wil men in Estland niet meer weten. De twee coalitiepartners noemden de voorstellen van Vaher daarom ook ronduit anti-democratisch.
Het contrast tussen Estland en België is enorm. In Estland probeert de regering «met alle mogelijke middelen» de corruptie te bestrijden, terwijl in België een walm van corruptie rond zowel een minister als de voorzitter van de Senaat waar te nemen is. Zonder dat één van de twee ook maar voor de positie hoeft te vrezen. Wanneer dan in Estland een minister een stap te ver gaat door maatregelen te willen nemen die nog maar van ver herinneren aan maandelijkse quota, stuikt de hele regering in mekaar. Wanneer in België een partij met dergelijke voorstellen voor de dag komt, mag de VLD wel haar nummertje opvoeren («zotternijen» aldus Rik Daems), maar of het zaakje daarmee helemaal van de baan zullen we nog wel zien. Het zou niet de eerste keer zijn dat er in België «zotternijen» goedgekeurd worden door Kamer en Senaat, indien niet met de actieve steun, dan toch met de passieve steun van de VLD. Ondertussen draait de machine om de grootste partij van het land droog te leggen op volle toeren, en worden er zelfs voorstellen gelanceerd om de zetelverdeling te wijzigen à la tête du client. Voorstellen die dan nog «lauw onthaald» worden in plaats van contant afgewezen.
Het gaat dus goed met de democratie in België. Ondertussen kan men alleen maar medelijden hebben met die arme Esten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten