woensdag, november 30, 2005

Open Warandedeur

Verleden vrijdag was het voorpaginanieuws bij De Standaard: een denkgroep die samenkomt «In de Warande» in Brussel is tot de conclusie gekomen dat het mét België niet meer gaat, en dus zonder zal moeten. Het gebeurt niet alle dagen dat een ingestampte open deur de krantenkoppen haalt. Als morgen het KMI het in haar hoofd haalt een persmededeling te verspreiden waarin het stelt dat de zon in het Oosten opkomt, gaan ze dan in Groot-Bijgaarden opnieuw het grootste lettertype uit de kast halen om het op de voorpagina te zetten?

Laten we immers intellectueel een beetje eerlijk blijven: dat België voor Vlaanderen alleen maar nadelen inhoudt was al langer bekend. Kijk maar naar het Vlaams Belang, volgens diezelfde krant een dag later de partij van de arbeiders en de kleine man, en met zoals iedereen wel weet een partijleiding waar tekenen van intelligentie met een microscoop gezocht moet worden, ja toch? Wel, zelfs bij die partij dus wisten ze het al meer dan twintig jaar geleden. Kom me dus niet vertellen dat de redactie van onze kwaliteitskrant pas verleden week het licht zou gezien hebben. Of nog steeds niet gezien zou hebben.

Ik wil hier trouwens van de gelegenheid gebruik maken om een misverstand over De Standaard uit de weg te ruimen. In de jaren negentig verwijderde de krant immers het AVV-VVK-symbool van haar voorpagina, en menig flamingant doet daar nog steeds verzuurd over. Achter die beslissing gaat nochtans niets meer schuil dan dat plaats nu eenmaal kostbaar is, zeker op de eerste pagina, en dan kan men het zich niet veroorloven plaats te verspillen aan allerlei vanzelfsprekendheden. Die plaats is immers beter besteed aan artikels met nieuws. Vind ik toch.

(Oorspronkelijk verschenen bij Diogenes)

zaterdag, november 26, 2005

Wint Leterme werkelijk op alle fronten?

Gisteren publiceerde de krant De Standaard samen met de openbare omroep VRT de resultaten van een nieuwe opiniepeiling. Opvallendste resultaat, volgens hen, is de stijging van het Vlaams Kartel.

Sedert mijn vorig artikel over de opiniepeilingen zijn er ook twee maandelijkse opiniepeilingen van De Stemmenkampioen verschenen, en dus beschikken we ondertussen al over achttien meetpunten per partij sedert de verkiezingen van verleden jaar. Aan de grafieken hieronder werd wel een wijziging doorgevoerd: de lijnen per peiler en voor het gemiddelde vertrekken niet meer vanuit de uitslag van de vorige verkiezingen, maar gebruiken gewoon de laatste resultaten van voor de verkiezingen, en dat relativeert toch wel het belang van de opiniepeilingen, om het zacht uit te drukken.

De twee grootste formaties van Vlaanderen zitten allebei in de lift, maar het is duidelijk dat die twee formaties zich ook totaal verschillend gedragen in de peilingen. Zoals De Standaard zelf opmerkt, voor het Vlaams Kartel kan men eerder stellen dat die formatie terug op haar niveau van voor de verkiezingen is gekomen. Voor de verkiezingen bedroeg het gemiddelde resultaat voor de formatie 29,3%, te vergelijken met 29,0% vandaag en een verkiezingsuitslag van 26,1%. Voor het Vlaams Belang liggen de zaken helemaal anders: voor de verkiezingen lag het gemiddelde resultaat op 21,6%, met als verkiezingsresultaat 24,1%. Het gemiddelde resultaat bedraagt vandaag 24,9%. Merkwaardig is de vallende trend van het Vlaams Belang bij De Stemmenkampioen, terwijl de drie andere peiler een lichte stijging geven.

Bij sp.a/SPIRIT zit duidelijk de mot erin. Gemiddeld zakt het kartel nu onder de 19%, vergeleken met meer dan 22% van voor de verkiezingen, en de daling is te merken bij alle peilers. Ook tegenover de verkiezingen daalt het kartel, zij het veel minder. De VLD is dan weer aan een herstel bezig na de rampzalige peilingen van deze zomer, maar de resultaten bij De Stemmenkampioen zijn toch nog altijd bijzonder laag. Voor de drie andere peilers valt er eigenlijk alleen een niet-significante daling te noteren. De partij moet wel nog altijd sp.a/SPIRIT voor laten gaan in de opiniepeilingen.

Groen! kabbelt inderdaad rustig verder. Bij De Standaard viel er deze keer zelfs geen verschil te noteren in de uitslag voor die partij, en ook bij de andere peilers zijn de bewegingen voor deze kleine partij eerder miniem. Waarschijnlijk kan men er bij Groen! wel mee leven.

In de grafiek met het overzicht van de vlottende gemiddelden voor de vijf partijen valt op hoe de resultaten van de opiniepeilingen zich in de loop van de eerste drie maanden na de verkiezingen conformeerden aan de verkiezingsuitslag, en daarna terug hun eigen weg gingen. Wie herinnert zich trouwens nog dat sp.a/SPIRIT met 22,7% groter ging zijn dan het toenmalige Vlaams Blok met amper 21,6%, ook al was het verschil niet-significant? Wie de oefening maakt door het gemiddelde resultaat van vandaag te «corrigeren» met de verschillen tussen het gemiddelde resultaat en de uitslag van juni 2004, bekomt dan ook heel andere resultaten dan wat de peilers ons gewoonlijk voorschotelen:
Partij ToenJuni 2004VandaagGecorrigeerd
Vlaams Belang21,6%24,1%24,9%27,4%
Vlaams Kartel29,3%26,1%29,0%25,8%
VLD19,4%19,8%18,5%18,9%
sp.a/SPIRIT22,7%19,7%18,8%15,7%
Groen!5,5%7,6%6,8%8,9%
Elke verkiezing is natuurlijk anders, maar het geeft toch een idee over hoe het ook zou kunnen lopen indien het vandaag verkiezingen zouden zijn.

Tot slot nog iets over het vertrouwen in de federale regering, dat rond de 50% zou liggen. Wie even naar de uitslagen van sp.a/SPIRIT en VLD kijkt, merkt dat de twee formaties samen nog geen 40% van de stemmen haalden in Vlaanderen, en ook vandaag haalt geen van de twee bij welke peiler dan ook meer dan 20% van de stemmen. De som voor de twee partijen ligt trouwens sedert een maand dichter bij de 35% dan bij de 40%. Men kan zich dan ook afvragen waar Verhofstadt II vandaag een meerderheid haalt in Vlaanderen.

maandag, november 14, 2005

Minder dodelijke wapens bij FN

De P90, een minder minder dodelijk wapen van FN
FN uit Herstal heeft aangekondigd dat het in samenwerking met de Universiteit van Luik onderzoek gaat doen naar minder dodelijke wapens. Ook Waals Minister van Wetenschappelijk Onderzoek Marie-Dominique Simonet (cdH) plaatste haar kribbel onder het akkoord tussen de universiteit en de wapenproducent, want de helft van het geld voor het onderzoek, in totaal 1 miljoen euro, komt van de Waalse regering. Hoe dan ook is het eens iets anders dan een reclamespotje over wasproducten die witterder dan witter dan wit willen wassen. Maar goed, er is nog een verschil tussen wasproducten en wapens.

Ik vraag mij echter af of FN hier geen trendsetter kan zijn voor andere producenten. Hoeveel mensenlevens zouden gered kunnen worden door minder snijdende messen? En hoeveel zelfmoorden zouden verhinderd kunnen worden door minder hangende touwen? Misschien moet ook de productie van een minder dodelijk rattenvergif overwogen worden, want er zijn tenslotte grenzen aan hoeveel poeder je nog ongemerkt in de soep van je halve trouwboek kan doen.

Maar het hoeft natuurlijk daar niet te stoppen. In het licht van de recente gebeurtenissen in Frankrijk (en ook in België, doch volgens de regering daar strict geïsoleerd, als in losstaand, dus zeker niet in verband met, voor wie het slecht begrepen zou hebben), in het licht daarvan dus zou men misschien ook minder brandbare benzine kunnen aanbieden aan de tankstations, speciaal voor jongeren die daarmee minder brandbare molotovcocktails kunnen maken. Iets zegt me echter dat er weinig kans is dat dit een succes zal worden, maar ik kan niet precies zeggen wat het is. Ach, het zal mijn verbeelding wel zijn.

Het ultieme zou echter zijn indien het onderzoek ook een methode zou kunnen ontwikkelen om minder corrupte PS-politici te produceren. Ik vrees echter dat daar een pak meer onderzoeksgeld nodig voor zal zijn dan een schamele 1 miljoen euro. Onder andere een helicopterproducent heeft al interesse voor zo'n project getoond, en onze bovenstebeste federale Minister van Defensie André Flahaut heeft al laten weten hiervoor wel enkele gebouwen te willen neerpoten ergens in Nijvel. Tijdens een recente wandeling heeft hij daarvoor trouwens al een paar uitermate geschikte terreinen opgemerkt die voor een habbekrats te koop staan. Het lijkt er dus op dat het Marshall-plan zijn eerste vruchten al begint af te werpen.

(Oorspronkelijk verschenen bij Diogenes)

zondag, november 13, 2005

Chokri Ben Chikha en zijn Broeder van Liefde

De laatste tijd is er nogal wat te doen geweest rond het theaterstuk «Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen». Wat niet iedereen weet is dat dit stuk het tweede deel is van een drieluik, waarvan «De Leeuw van Vlaanderen» twee jaar geleden het eerste deel was. Over twee jaar volgt het laatste stuk, en uit wat er tot nu toe over uitgelekt is blijkt dat Chokri Ben Chikha volhardt in de boosheid.

«De Leeuw van Vlaanderen» was gebaseerd op de relatie van Chokri Ben Chikha met zijn vader, terwijl «Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen» over zijn moeder gaat. Het derde stuk, dat «De Broeder van Liefde» zal heten, is eerder fictief opgevat, en handelt over hoe één van de broers van Chokri in conflict komt met de Belgische wetten.

Uit doorgaans slecht ingelicht bronnen vernam ik namelijk enkele details over het derde luik, waaraan al hard gewerkt is. Chokri Ben Chikha zoemt deze keer in op de islamofobie die diep ingebakken zit in de Belgische wetten, onder het mom van de bescherming van vrouwen en kinderen. In het bijzonder gaat het om het verbod op pedofilie en polygamie.

Marc is zestig jaar, en getrouwd met een dertigjarige vrouw die volgens hem vooral goed is om het huishouden te doen. Zijn oog is echter al een tijdje gevallen op Aïsja, de dochter van zijn buur Abdallah. Met hem heeft hij een uitstekende verhouding, bijna alsof hij een broer was. Abdallah vindt echter dat de toenaderingen van Marc tot Aïsja wat te ver gaan, want Aïsja is per slot van rekening nog maar zes jaar oud en heeft dus nog niet eens de puberteit bereikt. Marc zweert echter dat zijn liefde voor Aïsja puur en hemels is. Abdallah weet de boot drie jaar lang af te houden, maar op haar negende laat hij Aïsja toch meereizen met «Nonkel Marc», en gebeurt wat gebeurt.

Het stuk begint wanneer Marc op sterven ligt en verzorgd wordt door achttienjarige Aïsja. Zij is alle jaren trouw bij hem gebleven, ondanks de zware beschuldigingen van pedofilie die Marc moest verwerken. Marc moest zelfs de stap zetten met zijn vrouw naar het buitenland te verhuizen om ook met Aïsja te kunnen trouwen, want polygamie is verboden in België. Zijn broers heeft hij dan ook in jaren niet meer gezien. Samen blikken Marc en Aïsja nu terug op de jaren van onbegrip vanuit hun Belgische omgeving, en het racisme dat zij samen hebben moeten ondergaan opdat hun liefde zou kunnen winnen. Vooral het feit dat holebi's in België wél kunnen trouwen, ja zelfs kinderen kunnen adopteren, terwijl er straks meer moslims dan holebi's in België wonen, steekt hen bijzonder dwars.

Ook deze keer werd het stuk bijzonder enthousiast onthaald door kunstminnend Vlaanderen. Pol Arias van Radio 1 verklaarde al dat «er meer in verwerkt zit dan wat je te lezen krijgt in tientallen boeken over integratie van allochtonen,» en dat het niet alleen een geestig maar ook een verduiveld intelligent stuk lijkt te worden. Liv Laveyne van De Morgen dan weer zei in een eerste reactie dat Chokri Ben Chikha ook deze keer «ongedwongen de vinger op de zere wonde weet te leggen, op de misplaatste ideeën inzake integratie en multiculturaliteit als eufemisme voor exotisme,» terwijl men, als puntje bij paaltje komt, niet de ultieme stap wil zetten door polygamie toe te laten, en blijft zweren bij het fundamenteel christelijke monogame huwelijk.

zaterdag, november 12, 2005

Vakbonden «moedigen aan» om in de politiek te stappen

Het «middenveld» wil leden die geïnteresseerd zijn aanmoedigen om in de politiek te stappen. Ook de vakbonden hebben dat charter ondertekend. Dat is wel op voorwaarde dat die leden niet bij de verkeerde partij aansluiten, want dan vliegen ze buiten.

Vijf jaar geleden nam Alain Kraus deel aan de gemeenteraadsverkiezingen op de derde plaats van de lijst van het Vlaams Blok in Lille. Dit was voldoende voor de Belgische Transportarbeidersbond (BTB), een beroepscentrale van het ABVV, om hem als lid te schorsen. Alain Kraus zal ongetwijfeld wel zo zijn gedacht gehad hebben over het bericht van hierboven.

Dit verhaal gaat echter verder dan enkel maar de schorsing van een lid bij een beroepscentrale van het ABVV. Leden werden niet alleen uit de vakbond gezet, maar bovendien op een lijst geplaatst zodat zwarte schapen niet van de ene vakbond op de andere konden overspringen. En René Stroobant van het ABVV verklaarde zelfs dat militanten van het Vlaams Blok statutair geen lid kunnen zijn van de vakbond. Zou het ABVV ondertussen de statuten gewijzigd hebben, of geldt dit nog altijd? Het had er gerust bij mogen staan in het krantenartikel.

Maar Vlaams Belang en vakbonden, ja zelfs socialistische vakbonden, gaat dat eigenlijk wel samen? Blijkbaar wel, als we een onderzoek van Marc Swyngedouw hiervoer moeten geloven. Volgens dat onderzoek stemden ongeveer 18% van de vakbondsleden, zowel bij het ACV als het ABVV, voor het Vlaams Blok bij de verkiezingen van 1999. Vergeleken met het landelijke gemiddelde van 15% betekent dat dus dat vakbondsleden toen zelfs meer dan gemiddeld voor het Vlaams Blok stemden. En er is vandaag weinig of geen reden om aan te nemen dat dat verleden jaar erg anders was, of volgend jaar anders zal zijn. Het is dus best mogelijk dat ondanks dat charter, de vakbonden ook volgend jaar weer een aantal leden zullen moeten uitsluiten omdat zij doen waartoe de vakbonden oproepen, alleen bij de «verkeerde» partij. Het meest ironische is misschien nog wel dat een aantal van die leden misschien wel zin in een politieke carrière krijgen op één van die infosessies met ambtenaren van het kabinet Gelijke Kansen.

woensdag, november 09, 2005

Hoop van de Natie?

De onlusten in Frankrijk houden nu al een aantal dagen aan, en dreigen zelfs over te springen naar België. Zou meer immigratie ook hier niet de oplossing kunnen zijn?

Naar het schijnt zou de immigratie voor een culturele verrijking zorgen, en zouden we bij wijze van spreken de hemel moeten danken voor de weldaden van de multiculturele maatschappij waar wij deel van mogen uitmaken dankzij de immigranten. Waar zit die verrijking vandaag nog? Zelfs nog geen nieuwe stadsguerillatechnieken vallen er te leren uit de rellen van de laatste dagen. Je zal trouwens maar een autohandelaar zijn in een voorstad van Parijs. Oppassen maar dat zij niet verzuurd raken wanneer hun volledige toonzaal in de vlammen op is gegaan.

Was het trouwens de immigratie niet die ons ging redden van de vergrijzing? Wie van de relschoppers van de laatste dagen gaat over enkele tientallen jaren onze pensioenen betalen? Meer zelfs, volgens sommigen moeten de grenzen volledig opengegooid worden opdat de Sociale Zekerheid niet in mekaar zou stuiken. In tempore non suspecto pleitte ook Patrick Dewael ervoor de migratiestop van de jaren '70 op te heffen. Misschien is dat ook wel de oplossing voor de rellen van de laatste dagen: in plaats van relschoppers die de Franse nationaliteit niet bezitten het land uit te zetten, is de oplossing misschien wel dat er een paar vliegtuigen uitgestuurd moeten worden om zo snel als mogelijk een paar honderden migranten naar Parijs te halen?

Fundamenteel: wanneer de kinderen reeds op jonge leeftijd op school gediscimineerd worden, men om de vijf voeten naar identificatie gevraagd wordt door provocerende politie, men op de arbeidsmarkt niet aan de bak komt omwille van al die ractistische autochtonen die je maar niet willen aannemen, en wanneer nationale politici je uitmaken voor uitschot, waarom blijf je dan in 's hemelsnaam nog in Frankrijk wonen, ja, blijf je zelfs echtgenoten naar hier halen via gearrangeerde huwelijken? Wat bezielt die mensen om in zo een hel op aarde te blijven wonen? De conclusie kan niet anders zijn dan dat zij compleet van lotje getikt zijn, want een normale mens had al lang zijn boeltje bij mekaar gepakt en was terug vertrokken naar het eigen land. Tenzij het al bij al misschien dan toch zo slecht nog niet is in Frankrijk?

zondag, november 06, 2005

Het gezicht van Mohammed (3)

De controverse rond de cartoons in Jyllands-Posten is duidelijk nog niet over, en staat nu ook al op de agenda van de komende topvergadering van de Organisatie van de Islamitische Conferentie begin december.

Verleden week haalde de krant in een commentaarstuk uit naar de huichelarij van de elf ambassadeurs, en verbaast er zich over hoe zoveel mensen de vrijheid van meningsuiting kunnen verdedigen zonder dat ook effectief te doen. De krant merkt nuchter op dat de elf, ambassadeurs van democratisch «twijfelachtige» landen, via hun Egyptische collega laten weten dat de vrijheid van meningsuiting een belangrijke zaak is waarvoor gestreden moet worden, terwijl ze op hetzelfde ogenblik Eerste Minister Anders Fogh Rasmussen vragen op te treden tegenover een krant.

Ook Mikael Rothstein krijgt een veeg uit de pan omdat hij tijdens een debat op het tweede Deense openbare kanaal DR2 poneerde dat Jyllands-Posten zich over het algemeen vijandig tegenover moslims gedraagt en hun integratie tegenwerkt. Volgens de krant staat dat in schril contrast met het werk van één van de journalisten, Orla Borg, die in mei dit jaar nog de integratieprijs van de Europese Unie mocht ontvangen. Hij kreeg die prijs voor «Bidragerne» (letterlijk: de bijdragers), een serie van tien artikels dat in detail het verhaal vertelt van inwijkelingen en hun nakomelingen, en hoe ze actief hun steentje bijdragen in de Deense maatschappij. De krant vermoedt dat die prijs volledig aan Rothstein voorbijgegaan is.

Fundamenteel reageert de krant erop dat opvallend veel mensen menen te weten dat ze de tekeningen bewust gepubliceerd heeft om te provoceren en de relaties tussen moslims en niet-moslims te verzuren. De krant wijst dat resoluut van de hand, en stelt nogmaals dat de cartoons als illustratie moesten dienen voor de toenemende en dreigende zelfcensuur die heerst als gevolg van de houding van enkele imams en islamisten die zichzelf een monopolie op de interpretatie van de islam toegemeten hebben. De krant heeft dan ook meer gevoel voor de uitspraak van Minister van Kerk en Onderwijs, Bertel Haarder, in hetzelfde debat op DR2:
Uiteraard mogen mensen niet in hun gevoelens geraakt worden enkel om te provoceren. Maar wanneer we bedreigd worden met geweld en moord, en wanneer elf ambassadeurs de perscensuur wille invoeren, hebben we geen andere keuze dan deze zaak, die provocerend overkwam, keer op keer te verdedigen, want dit pikken we werkelijk niet.
De krant sluit zich aan bij deze uitspraak, erbij vermeldend dat het eigenlijk ronduit schokkend is dat de elf ambassadeurs blijkbaar zo weinig van Denemarken afweten dat ze om perscensuur vragen en hetzelfde régime proberen in te voeren als in hun eigen land.

Ondertussen heeft de Eerste Minister, hierover aan de tand gevoeld door de Deense Volkspartij (DF), laten weten dat indien dat nodig mocht zijn, hij zijn Turkse collega Tayyip Erdoğan enkele privé-lessen over de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting aan de hand kan doen tijdens de komende NAVO-top van 11 tot 15 november in Kopenhagen. Hij heeft in ieder geval beloofd dat hij met hem over de zaak zal spreken. Anderzijds verklaarde Fogh Rasmussen ook dat de zaak voorlopig nog geen gevolgen heeft voor de besprekingen van de Turkse kandidatuur voor EU-lidmaatschap.

Verder liet in Libanon de Egyptische ambassadeur Hussein Darrar AFP optekenen dat Egypte de dialoog met Denemarken over de mensenrechten en discriminatie niet meer zal verderzetten. Daardoor komen delen van het zogenaamde «Arabische Initiatief» van Denemarken, dat tot doel heeft de democratie en de mensenrechten in het Midden-Oosten te bevorderen, ernstig in gevaar. De Egyptische chargé d'affaires in Denemarken, Mohab Nasr Mostafa Mahdy, kon de uitspraken niet bevestigen, maar wist wel te vertellen dat de zaak van de cartoons niet meer op ambassadeursniveau behandeld wordt. Zo staan de Deense cartoons op de agenda van de buitengewone topvergadering van de Organisatie van de Islamitische Conferentie begin december. Voor wie de gewoonte heeft glazen halfvol te zien moet het een geruststelling zijn dat het met de lidstaten en hun bevolking blijkbaar zo goed gaat dat ze kostbare tijd kunnen besteden aan de bespreking van cartoons uit een krantje in één van de kleinere Europese landen, een land dat de meeste inwoners waarschijnlijk nog niet bij benadering op een blinde kaart zouden kunnen aanduiden zelfs als hun leven ervan zou afhangen.

donderdag, november 03, 2005

Socialisme toch niet zo gezellig

Willy Claes maakt vandaag in een interview in De Standaard dezelfde analyse als die hier een paar dagen geleden al te lezen stond: als de bevolking vandaag niet wil weten van het Generatiepact, is dat in grote mate te wijten aan de goed-nieuwsshow die paars de voorbije jaren heeft opgevoerd.

Het valt zelden voor dat ik het eens ben met Willy Claes, maar wanneer hij mij gelijk geeft, kan ik natuurlijk niet anders. Zo zegt hij dat hij begrijpt dat de bevolking niet van het Generatiepact wil weten omdat het er gewoonweg niet op voorbereid is, hoe noodzakelijk dat Generatiepact ook moge wezen. De schuld hiervoor legt hij bij de paarse partijen, en noemt daarbij Steve Stevaert bij naam. Of toch niet, want «de communicatiespecialisten hebben ons misleid». Ach ja.

Ook bij Bart Sturtewagen lijkt het stilaan te gaan dagen. In zijn commentaarstuk van vandaag verwijst ook hij naar de verantwoordelijkheid van de sp.a, en Steve Stevaert in het bijzonder, maar in zijn laatste zinnen gaat hij toch nogal kort door de bocht. Volgens hem had Stevaert zijn populariteit en geloofwaardigheid moeten gebruiken om de bevolking de mentale bocht te doen maken. De vraag is hoe populair Stevaert zou geweest zijn was hij niet zo een «gezellige» socialist geweest. Helemaal hilarisch wordt het waar Sturtewagen Freya van den Bossche wil voorstellen als één van de leiders die Stevaert zou kunnen vervangen qua populariteit en geloofwaardigheid. Populair is ze zeker, vooral bij een deel van de pers, maar zouden er in Vlaanderen veel mensen rondlopen die haar werkelijk ernstig nemen? Anderzijds is het wel zo dat Freya van den Bossche op dit ogenblik de meest bekwame minister in de federale regering is waarover de sp.a beschikt, maar dat zegt meer over de miserabele toestand waarin de sp.a zich vandaag bevindt, dan over de kwaliteiten van Van den Bossche.

woensdag, november 02, 2005

Meer herinneringen aan Chabert

Mijn vorig artikel was nog niet opgeslagen in de cache van de zoekmotoren(*), of Brigitte Grouwels (CD&V) leverde in een interview met De Standaard al het bewijs waarom zij meer een Chabertiaanse dan een institutionele atoombom is. Isabelle Durant (Ecolo) hoeft zich dan ook helemaal niet druk te maken.

De Vlamingen hebben zich weer eens mooi laten rollen. Terwijl de Franstaligen doelbewust de luchthaven van Zaventem om zeep proberen te helpen, onder meer door te dreigen met dwangsommen, geven de Brusselse Vlamingen na een klein beetje boe en ba geld aan de Franstalige Gemeenschap. O ja, de Brusselse Vlamingen krijgen ter compensatie ook wat geld, en dat zullen ze zeker goed kunnen gebruiken, maar ze zaten er nu ook niet echt op te wachten. Belangrijker is dat zij pasmunt (letterlijk) uit handen gaven. Franstaligen doen zoiets niet. Zij geven nooit pasmunt uit handen zonder dat ze er iets voor in de plaats krijgen dat van belang is. Meer geld voor de Brusselse Vlamingen is niet iets dat van belang is. Het welvaren van de luchthaven van Zaventem is dat wel.

En op die manier kunnen de Franstaligen dus op cruciale ogenblikken doodleuk beweren dat ze niets vragen, ook al klopt dat niet, en dit natuurlijk tot grote frustratie van Brigritte Grouwels. Blijkbaar wil zij niet snappen dat het precies de Vlamingen zijn die dit toelaten, want de Franstaligen weten –correct– dat zij op andere ogenblikken wel hun zin kunnen krijgen, zonder compensaties. En soms zelfs op hetzelfde ogenblik, zoals nu, want in het dossier over Zaventem vragen zij dus niets, hoeven zij niets te vragen, doen de Vlamingen hen zelfs niets vragen. Brigitte Grouwels is daar mee schuldig aan door haar houding, ja zelfs door zelf de verdediging van de Franstaligen op zich te nemen.

Overigens is de titel van het interview veelzeggend: «Ik heb maar weinig zin meer om me in te houden,» een citaat uit een antwoord verder in het interview:
Ik heb me een jaar lang bijzonder kalm gehouden. Ik heb veel gedacht en weinig uitgesproken. Toch blijft de Franstalige pers me afschilderen als ultraflamingant. Ik had gehoopt dat men zou merken dat ik ook een echte Brusselse reflex bezit, dat ik mee van de stad iets moois wil maken. Tja, als het imago zo moeilijk bij te stellen is, dan heb ik nog weinig zin om me in te houden.
Waarom moet Brigitte Grouwels «zich inhouden» om een imago «bij te stellen» bij de Franstaligen? Zou er aan Franstalige zijde ook maar één politicus rondlopen die zich zorgen maakt over zijn imago bij de Vlamingen, om nog maar te zwijgen over het «bijstellen» van een eventueel slecht imago? Ja, als hij ambities heeft om Belgisch Eerste Minister te worden, en dan kan er zelfs een cursus Nederlands vanaf.

Neem nu Isabelle Durant, die Yves Leterme aanmaant wat te kalmeren. Ik kan me werkelijk niet inbeelden dat ze 's nachts ook maar één seconde zou wakker liggen over de vraag of haar imago bij de Vlamingen positief of negatief is, laat staan hoe zij een negatief imago zou kunnen bijstellen. Waar zij wél wakker van ligt is de Belgische constructie, want die moet het noodzakelijke Vlaamse geld leveren om in Wallonië het overheidsapparaat, en niet in het minst het onderwijs, waar een niet onbelangrijk deel van haar kiezerspubliek werkt, in gang te houden. Een Brusselse crisis zou Isabelle Durant en Ecolo dus raken waar het pijn kan doen, en dat verklaart waarom zij zo heftig reageert. Ik denk nochtans dat ze ongelijk heeft, want met een institutionele atoombom die zich zorgen maakt over haar imago bij de Franstaligen is er weinig kans dat het tot een crisis komt in de Brusselse Regering.

* Blogs gebruiken geen inkt die kan opdrogen…