maandag, februari 26, 2007

Einde van De Stemmenkampioen

Knack meldt vandaag dat De Stemmenkampioen afgeschaft wordt. Het «progressieve» verbond van VLD en De Morgen tegen De Stemmenkampioen haalt daarmee haar slag thuis.

Het zag er verleden week al niet goed uit, toen geen nieuwe weekvraag gelanceerd werd, en deze week ziet het er al niet veel beter uit. Het bericht van Knack dat De Stemmenkampioen afgevoerd wordt is dus niet helemaal een verrassing, maar een spijtige zaak is het wel. Nog opmerkelijker is dat Knack schrijft dat Het Laatste Nieuws de resultaten van de peiling van februari zelfs niet durft te publiceren, uit vrees voor meer controverse. Dit is toch wel iets om even bij stil te staan. Durft die krant de resultaten niet te publiceren omdat de cijfers geen steek houden, of vreest ze voor meer problemen met De Morgen of de VLD? Als het laatste het geval is, zegt dat iets over de toestand waarin de «democratie» in Vlaanderen zich vandaag bevindt. Dat uitgerekend een krant als Het Laatste Nieuws bang is van enige controverse zou toch de wenkbrauwen moeten doen fronsen.

Hoe dan ook, als het definitief gedaan is met De Stemmenkampioen betekent dit ontegensprekelijk een enorme verschraling van het peilingslandschap in Vlaanderen. De laatste peiling van Le Soir en RTBf is al meer dan anderhalf jaar oud, en dus resten enkel nog de driemaandelijkse peilingen van De Standaard/VRT en La Libre Belgique/De Morgen/VTM/RTL TVi. Die twee peilers samen produceerden in de loop van één jaar ongeveer acht peilingen, terwijl De Stemmenkampioen in z'n eentje al meer dan tien maandelijkse peilingen leverde. Alleen wie problemen had met de boodschap die De Stemmenkampioen bracht kan dus met het einde ervan tevreden zijn.

zaterdag, februari 24, 2007

Federaal voorakkoord?

Jean-Marie DedeckerZowel Jean-Marie Dedecker als CD&V zeggen er zeker van te zijn dat er een federaal voorakkoord bestaat. Of er werkelijk een voorakkoord bestaat weet ik niet, maar minstens één van hen heeft ongelijk aangezien ze het over twee totaal verschillende voorakkoorden hebben. Waarom zij ieder hun eigen versie voor het federale voorakkoord hebben heeft zo zijn redenen.

Fundamenteel zijn er slechts twee voorakkoorden die zin hebben: een voortzetting van de paarse coalitie, desnoods aangevuld met de groenen (en Groen! zegt uitdrukkelijk aan de macht te willen deelnemen), of een tripartite die een nieuwe communautaire ronde moet afwerken. Een voorakkoord voor een tripartite is volgens mij alleen maar mogelijk als de Franstalige partijen nu reeds erkend hebben dat een nieuwe communautaire ronde nodig is, wat volkomen in strijd met hun retoriek van vandaag, en als de VLD Guy Verhofstadt als Eerste Minister opgegeven heeft. Een tripartite met Guy Verhofstadt aan het hoofd ervan lijkt me niet aanvaardbaar voor bijvoorbeeld de CD&V. Ik denk daarom dat aan geen van beide voorwaarden voldaan is, en hou het dus op een al dan niet expliciet paars voorakkoord, wat eigenlijk niet meer dan normaal is voor een regering die niet in slaande ruzie eindigt.

Dat neemt niet weg dat zowel Jean-Marie Dedecker als de CD&V zo hun redenen hebben om het bestaan van een federaal voorakkoord uit te bazuinen. Om met de CD&V te beginnen: voor die partij is het van uiterste belang dat de paarse meerderheid gebroken wordt om er zeker van te zijn mee aan de onderhandelingstafel te mogen zitten na 10 juni. Tenzij de VLD zich opnieuw zou willen wagen aan een paars-groen avontuur –wat ik niet uitsluit als dat alles is wat nodig is om de post van Eerste Minister te mogen behouden– zullen de paarse partijen dan geen andere keuze hebben dan met de christen-democraten te onderhandelen. Slaagt paars erin een meerderheid te behouden, ook al is het maar een krappe, is de positie van de christen-democraten meteen veel zwakker, en kunnen zij veel minder eisen stellen tijdens de onderhandelingen.

Jean-Marie Dedecker gelooft niet in het paarse voorakkoord, en meent dat er nu reeds een tripartite is afgesproken. Dit past trouwens perfect in de apenaffiche die het Vlaams Belang onlangs lanceerde om te onderstrepen dat de drie traditionele politieke families, christen-democraten, liberalen en socialisten, één pot nat zijn. (Wie heeft overigens al opgemerkt dat de groenen op die affiche niet voorkomen? Geen enkele kwaliteitskrant die daar eens een sappig stukje aan gewijd heeft, misschien omdat de conclusies die men daaruit kan maken niet echt in het kraam van de gemiddelde Vlaamse kwaliteitskrant passen…) Maar van één pot nat naar een rooms-paars voorakkoord is een stap die niet bepaald in het voordeel van het Vlaams Belang speelt. Voor Jean-Marie Dedecker is dat voorakkoord immers van existentieel belang: áls er inderdaad een rooms-paars voorakkoord bestaat, maakt het uiteindelijk niet zoveel uit als hij alleen naar de kiezer stapt en onder de kiesdrempel blijft hangen. Zeker, er gaan dan enkele rechtse stemmen en dus ook zetels verloren, maar de verhoudingen in Kamer en Senaat worden daardoor niet fundamenteel gewijzigd vergeleken met hoe de situatie zou zijn als Vlaams Belang, VLOTT en Lijst Dedecker samen in één kartel zouden opkomen en een paar extra zetels in de wacht zouden slepen: rooms-paars zou dan evenzeer een comfortabele tweederde meerderheid hebben.

Dat wordt echter helemaal anders wanneer de inzet van de verkiezingen de voortzetting of het breken van paars is: elke niet-paarse zetel is dan immers van belang. En als de Lijst Dedecker dan alleen opkomt, drie-vier procent haalt en dus geen zetel, kan zij er onrechtstreeks voor zorgen dat paars in stand gehouden wordt. Het is begrijpelijk dat Jean-Marie Dedecker liever niet wil dat de potentiële kiezer daaraan denkt en op 10 juni voor alle zekerheid toch maar zijn stem aan Vlaams Belang of CD&V-N-VA geeft. Zonder rooms-paars voorakkoord loopt hij dus het risico een pak stemmen te verliezen, en heeft hij eigenlijk amper een poot om op te staan om een kartel met Vlaams Belang en VLOTT te blijven afwijzen.

Jean-Marie Dedecker speelt daarmee echter hoog spel: als hij op 10 juni alleen naar de kiezer trekt, de kiesdrempel niet haalt en paars nipt de coalitie kan verderzetten en dat ook doet, misschien zelfs met Guy Verhofstadt opnieuw aan het hoofd, dan zal hij daar achteraf ongetwijfeld de rekening voor gepresenteerd krijgen, zowel bij Vlaams Belang en VLOTT als N-VA en CD&V. En is hij de risee van paars, Guy Verhofstadt, Johan vande Lanotte en Elio di Rupo incluis. Dat zou dus wel eens een bijzonder eenzame en bittere fin de carrière in het Vlaams Parlement kunnen worden.

donderdag, februari 22, 2007

Vlaamse racisme-industrie

Wouter van BellingenVlaanderen kent al enkele jaren iets dat best omschreven kan worden als een racisme-industrie. Telkens er verkiezingen in zicht zijn steekt die industrie ijverig een tandje bij, maar af en toe ontploffen de halfafgewerkte producten van die industrie in de gezichten van de producenten. Hoe het met Wouter van Bellingen zal aflopen valt op dit ogenblik niet te zeggen, maar dat er een geurtje aan deze zaak zit is nu reeds duidelijk.

Wie herinnert zich nog het geval-Remmery? Het hele land werd wekenlang in rep en roer gehouden, en zelfs het Hof liet zich gewillig inschakelen om de zaak toch maar zoveel mogelijk op te blazen, te rekken en uit te buiten. Vandaag blijft er weinig of niets van over: dat Naïma Amzil het slachtoffer was is duidelijk, maar de kern van de zaak had uiteindelijk niets met racisme te maken en was eigenlijk niets meer dan een vulgaire historie die zo zou passen in een derde-rangs soap.

We maken een sprong in de tijd en komen uit bij het geval-Sarrokh een paar weken geleden. Als een donderslag bij heldere hemel werd hij in de media gelanceerd als het slachtoffer van een grotesk geval van racisme, daarbij gesteund door de racisme-KMO Divers & Actief. Twee dagen duurde dit circus, tot één of andere blogger (jaja, eigen lof stinkt) vanop duizend kilometer afstand eens bij Google ging kijken of dit geval van vermoorde onschuld soms geen elektronische sporen had nagelaten op het internet. Blijkt de man op de lijst van de MDP gestaan te hebben, waarna Abdel Ani Sarrokh even plotsklaps als hij verschenen was weer uit de media verdween. Of toch niet: een week later verscheen er in De Standaard dan toch nog een artikeltje met deze keer wat échte achtergrondinformatie over de man, aan de formuleringen te zien door de journalist in kwestie met de staart tussen de benen geschreven. En dat schrijft niet makkelijk. Wat mij nog het meest verwonderde is dat geen enkel, maar dan ook geen enkel lid van de verzamelde Vlaamse kwaliteitsredacties vóór mij op het idee was gekomen eens na te gaan wat die man in zijn leven zoal uitgespookt zou hebben.

Opvallend in die laatste zaak was ook hoe het CGKR, er anders toch als de kippen bij om elke vorm van werkelijk en vermeend racisme aan te klagen, zich volledig afzijdig hield. Geen burgerlijke partijstelling «voor alle zekerheid», of straffe uitspraken van een Jozef de Witte. Neen, niets van dat alles. Hadden zij wel hun huiswerk gedaan en wisten zij welk vlees zij in de kuip hadden met Abdel Ani Sarrokh? In dat geval kan je je afvragen waarom zij de doldraaiende journalisten niet een paar wenkjes hadden gegeven om de onzin te stoppen, wel wetende dat de waarheid vroeg of laat toch aan het licht zou komen?

En daarmee kunnen we terugkeren naar Sint-Niklaas en Wouter van Bellingen. Ook deze keer draaien de propagandamachines op volle toeren: drie koppels zouden geweigerd hebben te trouwen omwille van de huidskleur van de schepen. En vooral SPIRIT, de partij van Wouter van Bellingen, probeert het onderste uit de kan te halen met deze zaak, al wil burgemeester Freddy Willockx voor hen niet bepaald onderdoen. Maar zoals reeds gezegd: er zit een geurtje aan deze zaak. Ook in deze zaak houdt het CGKR zich opvallend afzijdig, hoewel er, zoals de zaak vandaag in de pers voorgesteld wordt, duidelijk sprake is van drie gevallen van stuitend racisme. En merkwaardigst van al: het Centrum wil niet eens zeggen waarom.

Naar de identiteit van die drie koppels is het ondertussen raden. Alweer volgens de pers, of beter, de commentatoren, zouden het raszuivere Vlamingen van het allerpuurste racistische soort moeten zijn. Of dat moeten we toch geloven. Dat nog geen enkele journalist à la Douglas de Coninck, anders niet vies van een stevig stukje onderzoeksjournalistiek als het de politieke zaak kan dienen, nog niet één van die drie koppels heeft kunnen ontmaskeren en hen eens goed aan de schandpaal heeft genageld kan niet anders dan een zeldzaam geval van journalistieke terughoudendheid genoemd worden. Kriebelt het dan niet om één van de trouwlustigen te ontmaskeren als jarenlang lid van het Vlaams Belang/Blok? En misschien heeft één van hen wel een grootvader die nog Oostfronter is geweest, stel je voor! Of zou er met die drie koppels iets aan de hand zijn dat het daglicht niet goed verdraagt – en dan hebben we het niet over hun racisme.

En er is nog meer. Op 21 maart gaat er in Sint-Niklaas een massatrouwpartij door, georganiseerd door «Sint-Niklaas gaat vreemd». Volgens Tessa Vermeiren in Knack is dat een «spontane» beweging, op gang gebracht door een «grappige opmerking» van Wouter van Bellingen. Er gebeuren daar in Sint-Niklaas de laatste tijd anders nogal veel «spontane» en «grappige» dingen, als je het mij vraagt. Zo bijvoorbeeld ook dat net nu Wouter van Bellingen in De Pappenheimers opduikt als onbekende Vlaming. Of beter gezegd, als ex-onbekende Vlaming. Van een toeval gesproken. Nu ja, dat optreden werd reeds maanden geleden vastgelegd, en het toeval zit 'm dus meer in het feit dat precies enkele weken geleden plots uit het niets drie racistische perfect anonieme trouwlustige koppels opdoken in Sint-Niklaas. Het plannetje van Wouter van Bellingen om in het programma zijn rol te spelen van onbekende Vlaming was daarmee ferm om zeep. Het zal je maar overkomen.

De vraag waar ik nu mee zit is hoe lang die Wase onzin nog zal blijven duren, en hoeveel van die koppels die op 21 maart aan die massatrouwpartij gaan deelnemen zich uiteindelijk mooi in het ootje genomen zullen voelen. Want van twee dingen één: ofwel zal vroeg of laat deze zaak leeglopen als een slappe ballon wanneer zal blijken dat er bedrog in het spel zit, ofwel is deze zaak («toevallig», «spontaan» en «grappig») mooi getimed om te passen in de verkiezingscampagne van kandidaat Wouter van Bellingen voor de kamerlijst van sp.a-SPIRIT in Oost-Vlaanderen. De controlecommissie voor de verkiezingsuitgaven kan misschien best voor 21 maart eens een bezoekje aan Sint-Niklaas plannen.

dinsdag, februari 20, 2007

«Open dialoog», VLD-gewijs

Open VldDe VLD, pardon Open Vld, trekt naar de komende regeringsonderhandelingen annex communautaire ronde met de wens er een «open dialoog» te kunnen voeren. En legt meteen drie breekpunten op tafel zonder dewelke zij niet in een nieuwe regering wil stappen. Dit getuigt misschien wel van openheid van de kant van de VLD, maar is naar mijn mening niet helemaal in overeenstemming met wat een open dialoog zou moeten voorstellen.

De drie breekpunten van de VLD kunnen als volgt samengevat worden: «neen aan elke vorm van separatisme», behoud van de paarse «ethische tolerantie» en een njet tegen belastingverhogingen en administratieve overlast. Om met dat laatste puntje te beginnen: merkwaardig dat de VLD pas na acht jaar deelname aan de macht daar plots een breekpunt van wil maken. Als de VLD de laatste twee regeringen al iets aangetoond heeft, dan wel dat ze met belastingverhogingen niet echt veel problemen heeft, als het maar niet te openlijk gebeurd. Of neen, de belastingen werden eigenlijk niet verhoogd, er werden er alleen maar nieuwe bijgemaakt. Als ik me niet vergis was het Didier Reynders die het een jaar of wat geleden bestond die enormiteit te produceren. Over de administratieve overlast wil ik nog niet beginnen, want gisteren bleek nog dat de fiscus er ondertussen zelf al niet meer aan uit geraakt. Erg onder de indruk zijn we dus niet van dat derde breekpunt van de VLD.

Het behoud van de «ethische tolerantie» is natuurlijk ook een lachertje. Het is maar wat je «tolerantie» en «ethisch» wil noemen, maar naar mijn bescheiden mening zijn geen van de twee begrippen van toepassing op de twee regeringen-Verhofstadt. Let trouwens op de woordkeuze: «tolerantie». Wie het niet eens is met de paarse cultuur van de dood van de laatste acht jaar wordt meteen in de intolerante zak gestoken, en wie wil er nu iets te maken hebben met intolerante pilaarbijters? Maar verder wil de VLD natuurlijk wel een open dialoog hebben, voor het geval u dat even vergeten was.

Tot het slot het communautaire luik, met een «neen aan elke vorm van separatisme». Ik zal maar niet zo flauw zijn te vragen of ook het separatisme van 1830 onder «elke vorm van separatisme» valt, maar als ik voorzitter Bart Somers moet geloven valt het separatisme van de N-VA –en ik die dacht dat die partij independentistisch was– daar in ieder geval wel onder. «Zelfs als ze niet met een separatistische programma naar de verkiezingen van 2007 trekken,» en daarmee citeer ik hem letterlijk, «beschouwen zij de staatshervorming toch als een opstapje naar het separatisme.» Het gaat hem wat de N-VA betreft dus niet om wat zij feitelijk en concreet eisen, maar wel wat hun verdere achterliggende intenties zijn. Kan wel tellen qua open dialoog.

Het was overigens Rolf Falter die verleden week de opmerking maakte dat hij er problemen mee had die drie breekpunten van de VLD echt serieus te nemen, en meer nog dat ze volgens hem in ieder geval niet tegen de PS gericht waren. Wat het breekpunt over de belastingverhogingen betreft kan daar eventueel nog over geredetwist worden, maar zoals reeds gezegd heeft de VLD op dat vlak de voorbije jaren reeds uitgebreid bewezen wat zij werkelijk waard is. Maar wat de twee andere breekpunten betreft is het inderdaad opvallend dat de VLD vooral de strijd met de CD&V en N-VA wenst aan te gaan,en niet met de Franstalige partijen. Ik heb Bart Somers of Guy Verhofstadt bijvoorbeeld nog niet horen eisen dat het nu toch wel tijd wordt dat Brussel-Halle-Vilvoorde nu eindelijk eens gesplitst zou worden, of dat de Franstaligen in Brussel de taalakkoorden moeten respecteren, om over de geldstromen in de Sociale Zekerheid nog maar te zwijgen. Maar uitgerekend tegenover een andere Vlaamse partij wil de VLD wel op voorhand reeds een veto uitspreken op basis van de intenties van die andere partij, zonder nog maar naar de concrete eisen geluisterd te hebben. Nogmaals, een open dialoog was het waar de VLD het over had.

Het is echter intriest te moeten vaststellen dat op meer dan honderd dagen voor de federale verkiezingen de VLD reeds vrijwillig de broek laat zakken voor de PS van Elio di Rupo, en als het perfecte schandknaapje nu al één van de Vlaamse partners eens goed wil uitkafferen. De Franstaligen hoeven niet eens zelf hun belangen te komen verdedigen, Bart Somers zal dat wel voor hen doen. Flamingante Belg, mon œil.

Stemmenkampioen, quo vadis? (3)

Weekvraag van De Stemmenkampioen, 20 februari 2007Een paar weken geleden stelde ik de vraag reeds, en deze week lijkt het erop dat het correcte antwoord ad undas is (zie figuur hiernaast). De krokusvakantie zal er ongetwijfeld voor iets tussenzitten, maar tot nu toe was dat echter nog nooit een probleem geweest.

Ondertussen is het ook wachten op de uitslag van februari. Blijkbaar heeft men bij De Stemmenkampioen niet echt veel haast om te gaan lopen met de primeur van de eerste peiling waarin ook naar de Lijst Dedecker gepeild werd.

zondag, februari 18, 2007

Paviaans boerenbedrog

Brug in PaviaDeze week lanceerde de Pavia-groep opnieuw haar voorstel voor een nationale kieskring voor de Kamer. De leugens van Dave Sinardet, één van de leden van de groep, heb ik eerder al eens aan de kaak gesteld, maar ook de groep als geheel doet aan grof boerenbedrog. Jammer genoeg, maar misschien niet zo merkwaardig, wordt dat bedrog in de media helemaal niet aan de kaak gesteld. Bovendien heeft de groep, bestaande «uit een reeks Vlaamse en Franstalige professoren van alle Belgische universiteiten», haar huiswerk helemaal niet gedaan. Waren ze studenten geweest, zouden ze niet alleen gebuisd moeten worden maar misschien ook tweede zit geweigerd.

Wanneer een aantal politicologen een voorstel lanceert om een nieuwe kieskring in het leven te roepen, inclusief een concrete formulering tot herziening van de Grondwet, zou je verwachten dat het ook een beetje degelijk in mekaar zou zitten. Niets is minder waar: niet alleen pakt het voorstel zonder verdere verklaring een zetel van de Vlamingen af, bovendien is het voorstel precies door die poging om de Vlamingen in het zak te zetten compleet kaduuk en werkt het zelfs de oorspronkelijke bedoeling van het voorstel tegen. Zouden politicologen kunnen rekenen en logisch nadenken? Je zal maar één van hun studentjes zijn!

Het basisprobleem van hun voorstel is immers dat zij op voorhand, nog voor er ook maar één stem is uitgebracht, negen van de vijftien zetels aan de Vlamingen willen toekennen, en zes aan de Franstaligen. Dat is rechtstreeks in conflict met één van de argumenten voor de invoering van die nationale kieskring, uitdrukkelijk zo geformuleerd door Rudy Aernoudt die het voorstel in De Standaard als volgt verdedigde: «Stel je voor dat een Waal die socialistisch is, maar niet meer gelooft in de PS van Di Rupo, zou kunnen stemmen voor de sp.a en omgekeerd.» Maar in het voorstel van de Pavia-groep is het effect van een Waal die voor de sp.a stemt niet dat er eventueel een zetel van de PS naar sp.a gaat, maar wel dat een andere Vlaamse partij een zetel verliest ten voordele van de sp.a, en de PS een zetel verliest aan een andere Waalse partij. Stemmen er veel Franstaligen voor de sp.a, dan zijn het niet de Franstalige partijen die het gelag betalen, maar wel de andere Vlaamse partijen!

Bovendien is de 9/6-verdeling (equivalent met 60/40) onrechtvaardig voor de Vlaamse partijen. In 2003 was de verhouding immers 63/37, en een simulatie met die verkiezingsuitslag en één op basis van de laatste opiniepeilingen toont aan dat de Vlaamse partijen telkens recht hadden op tien zetels in plaats van negen:


2003 2007
Partij Stemmen Zetels Stemmen Zetels
CD&V-N-VA 1.382.192 4-1
CD&V 870.749 2
N-VA 201.399 0
Vlaams Belang 767.605 2 927.349 2
sp.a-SPIRIT 979.750 3-1 808.118 2
VLD 1.009.223 3 724.215 2
Groen! 162.205 0 291.453 0
PS 855.992 2+1 929.466 2+1
MR 748.952 2 686.538 2
cdH 359.660 1 462.093 1
Ecolo 201.118 0 203.321 0
FN 139.083 0 224.445 0

Concreet zou in 2003 de CVP met bijna 15.000 stemmen meer en niet in het minst sp.a-SPIRIT met maar liefst 125.000 stemmen meer een zetel minder dan de PS halen door deze maatregel. Hoeft het te verbazen dat vooral de Franstalige partijen enthousiast op het voorstel reageerden? Een verantwoording waarom de taalverhouding op voorhand vastgelegd moest worden heb ik niet gelezen, maar ik stel wel vast dat de Belgische solidariteit hier weer op haar kenmerkende manier toeslaat. Als bijdrage tot een versterking van de Belgische federatie kan dat wel tellen.

Nog ingewikkelder wordt het wanneer lijstverbindingen over de taalgrenzen heen toegelaten worden. Die regeling is natuurlijk op maat gesneden om de traditionele politieke families te bevoordelen, en in het bijzonder de groenen die anders problemen hebben om überhaupt aan een zetel te raken in de nationale kieskring. Maar de vastlegging van de taalverhoudingen heeft wel tot gevolg dat in de simulatie op basis van de laatste opiniepeilingen de groene zetel naar Ecolo gaat, niettegenstaande Groen! bijna de helft meer stemmen haalt sp.a-SPIRIT een zetel moet afstaan aan de PS en toch wel heel slecht uit het rekenstuk komt:

Partij/familie Stemmen Zetels
Christen-democraten 1.844.284 5
CD&V-N-VA 1.382.192 4-1
→ cdH 462.093 1+1
Socialisten 1.737.585 4
→ sp.a-SPIRIT 808.118 2-1
PS 929.466 2+1
Liberalen 1.410.753 3
VLD 724.215 2
MR 686.538 1
Groenen 494.773 1
→ Groen! 291.453 1
→ Ecolo 203.321 0
Vlaams Belang 927.349 2
FN 224.445 0

Het effect van de lijstverbinding in combinatie met de vaste taalverhouding is moeilijk in te schatten, maar het lijkt erop dat vooral Franstalige partijen met een (relatief) grote Vlaamse broer hier voordeel uit halen. Men zou kunnen zeggen dat de Vlaamse partijen zorgen voor de zetels voor de politieke familie, terwijl de Franstalige partij binnen die familie met een partijzetel extra mag gaan lopen omdat anders het taalevenwicht niet gerespecteerd kan worden. Het lijkt wel een projectie van het cliché van de hardwerkende Vlaming en de luie Waal. Was dit werkelijk de bedoeling van de heren professoren van de Pavia-groep?

Neen, dit voorstel voor een nationale kieskring kan, nog los gezien van alle andere, politieke argumenten, niet anders dan naar de vuilbak verwezen worden. De vastlegging van de taalverhoudingen is een draak van een maatregel die niet te verantwoorden valt, en die bovendien de achterliggende bedoeling van het hele voorstel volledig teniet doet. Meer zelfs, het is op zich de negatie van het nationale karakter van die nationale kieskring, en het is toch wel ontluisterend dat zelfs deze politicologen en unionisten pur sang er niet in slagen op een transparante wijze een nationale kieskring op te zetten die democratisch kan genoemd worden. Nostalgie naar een België dat nooit bestaan heeft en een voorkeur voor hybride toestanden met gemengde kieskringen en wat daar allemaal bijhoort aan epicykels en verdoken agenda's om één van de partijen nog sluiks te kunnen benadelen zijn duidelijk een slechte inspiratiebron voor voorstellen tot hervorming van de Belgische staat.

zaterdag, februari 10, 2007

Brinckman over Verhofstadt III (met spek geschoten)

Ik zou misschien beter moeten weten dan de analyses van Bart Brinckman te lezen, maar kan het niet laten. In zijn politieke analyse van deze morgen over de stemming bij de VLD staan twee rekenstukjes, en geen van de twee is correct.

Het lijkt er een beetje op dat Bart Brinckman de mist ingaat zodra er in het rekenstuk getallen groter dan 20 voorkomen. Zijn commentaar van vandaag bevat twee beschouwingen over hoe de volgende federale Kamer eruit zou kunnen zien, en twee keer zit hij er goed naast.

De eerste beschouwing gaat over de grootte van de politieke families in die Kamer:
Samen met het cdH halen de Vlaamse christen-democraten straks amper 35 zetels (een winst van 7), zo redeneren ze. De liberale en socialistische familie zitten daar een stuk boven. Momenteel telt de liberale combinatie VLD-MR 50 zetels, de socialistische familie sp.a-PS heeft er nauwelijks twee minder. Er is een flinke aardverschuiving nodig om de pikorde te wijzigen.
Verkiezingsuitslagen van de liberale partijen in Vlaanderen van 1945 tot 2007 Ten eerste moet opgemerkt worden dat er in 2004 reeds een flinke aardverschuiving in het nadeel van de VLD plaatsvond (zie figuur hiernaast). De peilingen geven aan dat die aardverschuiving sindsdien zelfs verder ging, en helemaal niet stopte, en dat een «flinke aardverschuiving» geen onwaarschijnlijkheid is, zelfs geen waarschijnlijkheid, maar een zekerheid. De vraag is alleen maar hoe «flink» die aardverschuiving zal zijn.

Mijn simulatie van amper een week geleden op basis van de laatste resultaten van De Stemmenkampioen en La Libre Belgique toont trouwens aan dat de pikorde wel degelijk gewijzigd is: geven we de N-VA een kwart van de zetels van het Vlaams Kartel, dan komen de christen-democraten op 37 zetels uit. VLD en MR halen samen echter slechts 31 zetels, terwijl de socialisten stranden op 43 zetels. De christen-democraten zitten met andere woorden precies in het midden tussen socialisten en liberalen, en je moet al een straffe voluntarist zijn om de liberale familie nog op de eerste plaats te willen plaatsen. Als de liberalen de christen-democratische familie kunnen evenaren zal het waarschijnlijk al heel goed zijn. En merk op: ik splits de N-VA wel af van de christen-democratische familie –anders komt ze net vooraan de socialistische familie met 45 zetels– maar laat SPIRIT in de socialistische familie zitten. Kort samengevat: van de pikorde van 2003 blijft naar alle waarschijnlijkheid niet veel meer over.

Tweede rekenstuk van Bart Brinckman gaat over het aantal zetels dat de paarse partijen aan Vlaamse zijde zouden kunnen behouden:
Zij zien er geen graten in om met een Vlaamse minderheid paars verder te zetten. Op dit ogenblik hebben sp.a en VLD 48 van de 88 Vlaamse kamerzetels (op een totaal van 150). Met 41 of 42 zetels wil de VLD Verhofstadt gerust een derde termijn gunnen.
Zelfs de prognose van De Stemmenkampioen zelf, die naar mijn mening de VLD onrechtmatig veel zetels toekent, geeft paars in Vlaanderen samen slechts 37 zetels. In mijn prognose blijft paars echter op amper 33 zetels steken, exact evenveel als CD&V-N-VA «alleen» trouwens. Federaal paars zakte trouwens over de taalgrenzen heen onder de magische grens van de 75 zetels, en heeft dus geen meerderheid meer.

Toegegeven, Bart Brinckman legt de rekenstukjes en de conclusies die eruit getrokken worden wel in de mond van de VLD, maar van een politiek commentator die zichzelf een beetje respecteert zou je mogen verwachten dat hij er de kanttekening bijplaatst dat die rekenstukjes kant noch wal raken. Tenzij hij niet in staat is zelf de rekenstukjes eens na te rekenen, of geen kanttekeningen bij het discours van de VLD wil plaatsen. Welk van de twee het ook is, het diskwalificeert Bart Brinckman als min of meer objectief politiek commentator.

En laat hij daarmee tegelijkertijd wel een interessant commentaarstukje zomaar voor het rapen liggen. Over de geestesgesteldheid bij de partijtop van de VLD bijvoorbeeld, en welke kater hen te wachten staat op 11 juni. En welke toegevingen zij van plan zijn te doen aan de PS, want om de post van Eerste Minister van Elio di Rupo af te snoepen zullen zij met heel veel lekkers moeten afkomen. Overheveling van heel Brussel-Halle-Vilvoorde naar het eentalige Waalse Gewest bijvoorbeeld, misschien met enkele zeer beperkte faciliteiten voor de Nederlandstaligen, en verder de nationalisatie van zowat alle sectoren en bedrijven die meer dan vijf eurocent winst maken. Anders zie ik niet in hoe Di Rupo, die nu al maandenlang verkondigt dat die post de grootste politieke familie toekomt –lees: hem– met 25 PS-zetels zoiets aan de VLD zou gunnen als die slechts 15 zetels weet te halen.

dinsdag, februari 06, 2007

OpenVLD

Verkiezingsuitslagen van de liberale partijen in Vlaanderen van 1945 tot 2007De VLD zou onder een nieuwe naam naar de federale verkiezingen gaan nu de partij Vivant opgeslokt heeft. Een naam die opduikt is OpenVLD, en het domein voor die naam werd een tijdje geleden reeds gereserveerd. De term «open» is inderdaad goed van toepassing op de partij zoals ze zich de laatste jaren gedragen heeft: de deur heeft steeds opengestaan om ongewenste leden buiten te stampen, en ook wat betreft de kiezers is de partij zo lek als een zeef.

Een blik op een grafiek van de verkiezingsuitslagen van de liberale partij in Vlaanderen sedert 1945 zegt eigenlijk genoeg: de partij is langzaam gegroeid van rond de tien procent vlak na de Tweede Wereldoorlog tot net onder de 25% in het topjaar 2003. In 2004 moest daar echter een vijfde af, en zoals het er nu naar uitziet zit er voor de federale verkiezingen van 2007 niet veel winst in. Als de partij 18% haalt zal ze al heel tevreden mogen zijn, terwijl 16% op dit ogenblik realistischer lijkt. Sommige peilingen maken echter gewag van scores onder de 13%, een halvering tegenover 2003!

Ook het personeelsbeleid van de partij laat de laatste jaren te wensen over. Voor mensen als Leo Govaerts, Ward Beysen, Hugo Coveliers was er binnen de partij geen plaats meer, en na het vertrek van Jean-Marie Dedecker kondigde Bart Somers aan dat de partij nu een progressieve koers zou varen. De partijvoorzitter bevestigde hiermee tegenover zijn kiezers dat de partij niet alleen een aantal mandatarissen afgestoten heeft, maar ook een deel van het gedachtengoed en bijgevolg ook kiezers. Hoe men ondertussen nieuwe kiezers wil aantrekken uit een progressieve poel waar al zoveel andere partijen vissen is eerder onduidelijk, en misschien ook wel een hopeloze zaak omdat kiezers nogal eens de neiging hebben de voorkeur te geven aan het originele in plaats van aan de kopie.

Niettegenstaande de Vlamingen dus blijkbaar geen pap meer lusten van het beleid van de partij, lijkt het erop dat de VLD naar de verkiezingen wil gaan onder het motto «meer van hetzelfde». Het is alsof Guy Verhofstadt van plan is na het debacle van 2003 de partij eens en voorgoed compleet in de vernieling te rijden. Profileert de partij zich sociaal-economisch als progressief –voor ieder die wil verstaan toch wel een duidelijke hint in de richting van een verderzetting van het paarse beleid met de PS als dominante partij in de federale regering– op het communautaire vlak stelt de partij een «open dialoog» met de Franstaligen voor, dus zonder een eisenbundel. Ik kan me daarbij niets anders voorstellen dan dat ook hier de partij een voortzetting van het huidige beleid voor ogen heeft, een beleid dat voor Vlaanderen alleen maar rampzalig is geweest. Het beste wordt dit nog geïllustreerd door het feit dat Guy Verhofstadt er niet eens in slaagt om zijn termijn volledig uit te doen, en de federale verkiezingen veertien dagen heeft moeten vervroegen omdat zijn «open dialoog» rond Brussel-Halle-Vilvoorde op niets is uitgedraaid. Het toppunt is dan nog dat Vlaanderen SPIRIT daarvoor dankbaar moet zijn, want anders was de ramp compleet geweest: de toegevingen waartoe Guy Verhofstadt en de VLD bereid waren om toch maar de federale regering overeind te houden waren ronduit hallicunant.

Daarom past de naam OpenVLD ongetwijfeld veel beter bij de partij van Guy Verhofstadt en Bart Somers dan bijvoorbeeld VLD-Plus. Er is immers de laatste jaren geen enkele plus te bespeuren geweest in het verhaal van de partij, en VLD-Min is misschien wel een eerlijke naam maar geen waar zelfs een Noël Slangen een positieve spin aan zou kunnen geven. Open voor de deur waarlangs mandatarissen buitengestampt werden, open voor de lekke electorale zeef die de partij vandaag is, en open voor de totale uitverkoop aan de Franstaligen die de partij bereid is te doen als Guy Verhofstadt daarmee maar op zijn postje van Eerste Minister mag blijven zitten.

maandag, februari 05, 2007

Stemmenkampioen, quo vadis? (2)

Gisteren raakten de –spectaculaire– resultaten van De Stemmenkampioen voor januari bekend: zwaar verlies voor Vlaams Belang-VLOTT, en winst voor CD&V-N-VA en VLD-Vivant. Ik heb problemen met de resultaten van deze peiling, want waarom zou iemand die in december nog voor het Vlaams Belang-VLOTT heeft gestemd in januari voor CD&V-N-VA of VLD-Vivant stemmen? De commentaar van Het Laatste Nieuws bij de resultaten zegt daar niets over.

Opiniepeilingen 2004-2007In de commentaar van Het Laatste Nieuws wordt zelfs gesteld dat «als gevolg van de opeenvolgende wisselingen [..] een vergelijking met de resultaten van de decemberpeilingen niet mogelijk» is. Dat is naar mijn mening een merkwaardige stelling, aangezien de tweede peiling van december afgenomen werd nadat Jean-Marie Dedecker de N-VA weer verlaten had en het Vlaams Kartel van CD&V en N-VA weer verenigd was. Bovendien bestaat het panel, voor zover ik weet, nog steeds uit dezelfde mensen, en is het juist één van de sterke punten van De Stemmenkampioen dat de resultaten daarom steeds vergelijkbaar zouden moeten zijn. Tenzij natuurlijk de berekeningswijze van vandaag anders zou zijn dan die van een maand geleden…

Opiniepeilingen 2004-2007Beginnen we zoals naar gewoonte met CD&V-N-VA en Vlaams Belang-VLOTT: CD&V-N-VA gaat er een dikke drie procent op vooruit sedert de tweede peiling van december, terwijl het Vlaams Belang meer dan zes procent verliest. CD&V-N-VA staat daarmee weer dicht bij de topnoteringen van begin 2006, terwijl het Vlaams Belang het slechtste resultaat ooit neerzet. Merk op dat de peiling afgenomen werd vóór de openlijke ruzie binnen het Vlaams Belang over Jean-Marie Dedecker van start ging. Het resultaat van het Vlaams Belang is in januari zelfs slechter dan toen Jean-Marie Dedecker lid was van N-VA, terwijl een goed deel van de aanhangers van Jean-Marie Dedecker voorlopig nog bij «Anderen» de kat uit de boom kijken. Een merkwaardig resultaat dus.

Opiniepeilingen 2004-2007VLD-Vivant veert op, en behaalt deze keer het beste resultaat sedert de zomer van 2005, anderhalf jaar geleden dus. Het resultaat zit trouwens zeer dicht in de buurt van dat van De Standaard/VRT en La Libre Belgique. Ook sp.a-SPIRIT gaat er lichtjes op vooruit, maar veel is dat deze keer niet. Merk echter op dat door de duik van het Vlaams Belang die partij weer in het zichtsveld van sp.a-SPIRIT komt.

Opiniepeilingen 2004-2007Over Groen! valt er, zoals gewoonlijk, weinig te vertellen. De partij blijft verder schommelen rond de 6,5%, net zoals in de twee andere peilingen. Niet echt een resultaat dus dat de lichte crisissfeer rond de partij zal kunnen weghalen.

De resultaten van deze peiling roepen vragen op. Hoe komt het dat de VLD drie procent stemmen van het Vlaams Belang wegsnoept (want noch sp.a-SPIRIT noch Groen! gaan achteruit, en CD&V-N-VA stijgt ook sterk), nadat die partij aangekondigd heeft voortaan een progressieve koers te zullen varen? Zoals reeds gezegd: wie in december nog voor het Vlaams Belang heeft gestemd, valt in januari niet voor de progressieve lokroep van Bart Somers, tenzij hij zich nog in benevelde toestand bevindt na de viering van Nieuwjaar. Daar is geen touw aan vast te knopen, en ik ben duidelijk de enige niet die problemen heeft met deze peiling.

Voor de eerste keer publiceert De Stemmenkampioen trouwens ook een prognose voor de zetelverdeling in de federale Kamer, dat wil zeggen het Vlaamse gedeelte ervan. Gecombineerd met de peiling van La Libre Belgique van 18 december 2006 kan er echter een prognose gemaakt worden voor de hele Kamer (zie PDF-bestand). De belangrijkste conclusie uit die prognose is misschien dat paars voorlopig nipt gebroken wordt, terwijl een tripartite nog steeds ruim over een tweederde meerderheid beschikt. Ook interessant is dat rooms-rood-groen niet zo heel ver verwijderd is van een tweederde meerderheid als Groen! in de verschillende kieskringen maar over de kiesdrempel raakt.

De prognose van De Stemmenkampioen voor de zetelverdeling wijkt wel af van mijn extrapolatie van de regionale percentages naar de kieskringen. In het bijzonder valt op dat de VLD bij De Stemmenkampioen veel meer geluk heeft met het spel van de zetelverdelingen, terwijl CD&V-N-VA in vijf van de zes kieskringen een zetel minder toebedeeld krijgt. Ook Groen! raakt in mijn extrapolatie aan een paar zetels meer dan bij De Stemmenkampioen. Het is mogelijk dat dit allemaal een gevolg is van de grilligheden van de kieskring, maar het valt toch op dat de scheeftrekking alweer een bepaalde, blauwe, kant opgaat.

En daarmee komen we bij de vraag die bij deze peiling gesteld moet worden: is het louter een toeval dat onmiddellijk na het vertrek van Frank Thevissen het Vlaams Belang zo'n sterke duik maakt, terwijl VLD-Vivant zich gedeeltelijk herstelt en CD&V-N-VA weer een topnotering maakt, of zou er meer aan de hand zijn? Uitkijken naar de peiling van februari en de komende maanden…