zaterdag, april 28, 2007

Tweede vragenlijst van Flahaut

De laatste dagen was er nogal wat te doen rond de vragenlijst van André Flahaut waarmee hij racistische, separatistisch en, horresco referens, republikeinse tendensen binnen het leger wil opsporen. Wat de media echter niet berichtten is dat er naast de eerste, «rechtse» vragenlijst, ook een tweede, «linkse» vragenlijst de ronde deed, zij het dat die niet aan alle bemiddelaars in de eenheden werden uitgedeeld, doch enkel aan Franstalige kameraden-bemiddelaars.

Het zijn verkiezingstijden, en ook de PS moet haar lijsten gevuld krijgen met kandidaten van hoge kwaliteit. Probleem is echter dat een aantal van hen –totaal onterecht uiteraard– in het middelpunt van de belangstelling van het reactionaire gerecht terecht is gekomen, en dus moet de partij op zoek naar nieuwe kandidaten. En aangezien nu ook militairen verkozen kunnen worden, wil de partij van de nood een deugd maken en onderzoeken of er binnen het leger valabele kandidaten rondlopen om de lijsten van de PS te versterken. Het spreekt daarbij voor zich dat de partij liefst van al kandidaten aanwerft die qua levensvisie en -stijl niet te veel afwijken van de huidige mandatarissen, en de vragenlijst moet daarom een hulpmiddel zijn om het kaf van het koren te kunnen scheiden. Ziehier de lijst met vragen:
  1. Ontvangt de kandidaat een deel van zijn loon in een bruine enveloppe? Heeft hij daar zelf om gevraagd, of gebeurde dit op uw voorstel en aanvaardde hij het zonder verpinken?
  2. Heeft de kandidaat al fondsen kunnen werven voor de zwarte kas van de eenheid?
  3. Heeft de kandidaat ooit geprobeerd een postje te vrijwaren voor een familielid? Idem voor dorpsgenoten, streekgenoten of partijgenoten.
  4. Heeft de kandidaat ooit al eens zijn eigen streek voorgesteld als doel voor de volgende retraite van de eenheid? Doet hij dat regelmatig? Stelt hij daarbij ook uitstapjes voor die de lokale horeca ten goede kunnen komen?
  5. Heeft de kandidaat ooit al geprobeerd om legeraankopen te doen bij bedrijven in zijn eigen streek? Heeft hij daarbij de wet proberen te omzeilen? Is hij daar ook in geslaagd?
  6. Staat de kandidaat erop Frans te spreken bij contacten met Vlamingen? Zoekt hij contact met Vlamingen, of houdt hij zich zo ver mogelijk weg van hen?
  7. Zoekt de kandidaat bij internationale opdrachten spontaan contact met Franse, Spaanse of Italiaanse soldaten? Staat hij afkerig tegenover Duitse, Britse of Nederlandse soldaten? Is hij ooit al op de vuist gegaan met Amerikaanse soldaten?
  8. Heeft de kandidaat al een partijkaart? Probeert hij andere leden van de eenheid te werven voor de partij? Gebruikt hij daarbij afpersing, bijvoorbeeld compromitterende foto's genomen op uitstapjes of feestjes van de eenheid?
  9. Zingt of fluit de kandidaat wel eens de Internationale? Probeert hij collega's mee te doen zingen of fluiten?
  10. Beschikt de kandidaat over een kadaverdiscipline? Is hij daarbij loyaler aan de partij dan aan de eenheid?
  11. Heeft de kandidaat al collega's verklikt bij zijn overste(n)?
  12. Is de kandidaat in staat tot het innemen van industriële hoeveelheden alcohol, verspreid over meerdere uren? Is hij na zulke innames nog in staat knopjes in te drukken, en groene knopjes te onderscheiden van rode knopjes?
  13. Werkt de kandidaat zich geregeld in de kijker? Maakt hij er daarbij een probleem van desnoods collega's hiervoor door het slijk te moeten sleuren? (niet alleen letterlijk)
  14. Is de kandidaat al over lijken gestapt? (vooral ook letterlijk)
De lijst zou in de toekomst ook gebruikt worden wanneer er over bevorderingen beslist moet worden, maar dat is vermoedelijk slechts een wild gerucht. Het is immers niet zeker dat de PS ook in de volgende federale regering de post van defensie zal kunnen bemachtigen.

vrijdag, april 27, 2007

Drie verliezers na debat Leterme-Di Rupo

Als we de krantencommentaren moeten geloven eindigde het debat tussen Yves Leterme en Elio di Rupo op een gelijk spel. Het is best mogelijk dat het debat geen winnaars kende, maar toch vallen er drie verliezers aan te duiden.

Ik zal maar meteen bekennen: het debat heb ik niet gezien, maar het verslag ervan heb ik wel gelezen. Wat de inhoud van het debat betreft is het niet moeilijk het eens te zijn met de krantencommentatoren: potten werden er niet echt gebroken, maar op nog meer dan veertig dagen voor de verkiezingen valt dat misschien ook niet te verwachten in een debat tussen twee kopstukken die vandaag al weten dat ze na de verkiezingen hoogstwaarschijnlijk tot elkaar veroordeeld zullen zijn. Ik vraag me echter wel af wat de commentatoren eigenlijk verwacht hadden van het debat, wanneer ze concluderen dat het geen winnaars heeft opgeleverd: hoe had immers één van hen het debat kunnen winnen? De twee spreken immers voor een verschillend kiezerspubliek, hoewel ze er tegelijkertijd toch moeten voor oppassen dat ze door het kiezerspubliek van de andere niet als de baarlijke duivel opgevat worden. Dat betekent dat de strategie voor zo'n debat nogal gemakkelijk gekozen is: speel op veilig en ga de grootste controverses uit de weg, en dat is wat er ook gebeurd is. Dat tijdens het debat dus niets «interessants» verkondigd zou worden stond al op voorhand in de sterren geschreven. De enige die Yves Leterme onderuit had kunnen halen op het debat was Yves Leterme zelf, en idem dito voor Elio di Rupo.

Toch zijn er drie verliezers, hoewel niemand dat opgemerkt lijkt te hebben. Inderdaad, het feit dat het debat tussen Yves Leterme en Elio di Rupo ging toont nog maar eens aan dat Johan vande Lanotte, Guy Verhofstadt en Didier Reynders in het diepst van hun gedachten misschien wel kandidaat-premiers zijn voor na 10 juni, in de praktijk zijn ze echter alledrie outsiders, en dat werd nog maar eens onderstreept. Voor iemand als een Guy Verhofstadt, en die is nota bene op dit ogenblik premier, moet het toch pijnlijk zijn vast te stellen dat hij niet eens uitgenodigd werd. Hetzelfde voor Johan vande Lanotte die zich nog niet eens zo lang geleden zelf uitriep tot kandidaat-premier, terwijl Yves Leterme nog niet eens heeft willen zeggen óf hij überhauptwel aan de verkiezingen zal meedoen. En Didier Reynders is de enige andere Franstalige kandidaat-premier, maar niemand in Vlaanderen die het over hem heeft als het gaat over de vraag of een Franstalige Eerste Minister wel mogelijk zou zijn in België. Slotsom: geen winnaars, maar wel drie verliezers na het eerste kopstukkendebat in deze verkiezingscampagne.

woensdag, april 25, 2007

Brussel-Halle-Vilvoorde: Quousque tandem? (45)

Benoît CerexheVolgens een nota van het kabinet van Brussels minister Benoît Cerexhe (cdH) zou het voor de Vlamingen geen goede zaak zijn als zij de komende federale verkiezingen in Halle-Vilvoorde daadwerkelijk zouden boycotten of in het honderd sturen. Deze nota gaat echter (impliciet) uit van een aantal veronderstellingen waar toch wel wat vraagtekens mogen bijgeplaatst worden.

Al naargelang het scenario zou het gevolg van een boycot in Halle-Vilvoorde kunnen zijn dat de Franstaligen tot zes extra kamerzetels in de wacht kunnen slepen in de kieskring. Of het er meer of minder zouden zijn, doet er eigenlijk niet toe, maar het is opmerkelijk dat een krant als De Standaard de resultaten en de conclusie van de nota publiceert zonder enige randbemerking, en zelfs de titel «Boycot verkiezingen zou Vlamingen geen goed doen» boven het artikel plaatst. Ik zit dus sterk met de indruk dat de krant meestapt in de redenering van Benoît Cerexhe, en denkt dat de nota een argument is tegen de actie van de burgemeesters. Laten we echter toch even de puntjes op de i zitten:

Ten eerste is het merkwaardig dat zulke waarschuwing uit de hoek van de Franstaligen komt. Als er een reële kans zou bestaan dat de Franstaligen extra kamerzetels in de wacht zouden kunnen slepen door de actie van de burgemeesters, dan zouden zij ook geen reden hebben om de actie van de burgemeesters te doen stoppen, wel integendeel zelfs. Het zijn echter vooral de Franstaligen die groot misbaar maken over de actie van de burgemeesters, wat mij doet vermoeden dat zij eigenlijk zelf niet in de conclusies van de nota geloven. En zelfs als hun misbaar ingegeven zou zijn door hun bekommernis om de Franstalige stemmen uit Halle-Vilvoorde die door zo'n boycot niet uitgebracht zouden kunnen worden, moeten we als Vlamingen daar toch niet al te naïef over doen: geen haar op mijn hoofd twijfelt eraan dat de Franstaligen zonder verpinken desnoods een heel miljoen Franstalige stemmen uit heel Vlaanderen zouden laten vallen als hun dat extra zetels zou opleveren in de Kamer in verhouding tot hun aantal in België. Op dat vlak kunnen we van hen nog wel iets leren: het onderscheid tussen het wezenlijk en het bijkomstige.

Een ander punt is echter dat de nota van het kabinet van Benoît Cerexhe ervan uitgaat dat in voorkomend geval de verkiezingen ook geldig zouden verklaard worden. En wie verklaart ook al weer die verkiezingen voor geldig? Precies: de federale Kamer. En om een meerderheid in de Kamer te halen, heb je zuiver wiskundig ook Vlaamse stemmen nodig. Dat zou dus betekenen dat de Vlaamse partijen eerst in Halle-Vilvoorde zouden zorgen voor een boycot omwille van de ongrondwettelijkheid van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde, en vervolgens zonder problemen diezelfde verkiezingen geldig zou verklaren in de Kamer. Welke Vlaamse partij gaat daaraan meedoen? Ik zie zelfs een sp.a-SPIRIT in dit verband niet in staat een herhaling van het kunststukje dat ze afleverden in verband met het migrantenstemrecht op te voeren. Een Vlaamse partij die van plan is de verkiezingen geldig te verklaren na 10 juni zonder splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, zal ook niet in haar eigen vlees snijden door een boycot in Halle-Vilvoorde op 10 juni zelf.

Tot slot, zelfs als het tot een boycot in Halle-Vilvoorde zou komen, en er worden enkele Vlaamse stemmen gevonden om samen met de Franstaligen de federale verkiezingen geldig te verklaren –Groen! bijvoorbeeld– dan denk ik dat de Franstaligen daarmee meteen ook de onafhankelijkheid van Vlaanderen een zeer grote stap dichterbij zullen gebracht hebben. Zulke stap zou bijvoorbeeld ook internationaal de nodig aandacht trekken, en de erkenning van een Vlaamse onafhankelijkheidsverklaring aanzienlijk vergemakkelijken. De zes extra kamerzetels die het kabinet van Benoît Cerexhe meent te kunnen ontwaren in Halle-Vilvoorde zouden daarom niet meer zijn dan een Pyrrhus-overwinning, en misschien zelfs dat nog niet.

Ik denk echter dat het nooit zover zal komen. Indien de Vlaamse partijen over vijf minuten politieke moed zouden beschikken, was Brussel-Halle-Vilvoorde al lang geleden gesplitst. Een succesrijke boycot van de federale verkiezingen in Halle-Vilvoorde vergt echter meer dan vijf minuten politiek moed –enkele weken lijkt mij wat dat betreft een veel juistere schatting– wat mij op dit ogenblik doet vermoeden dat de verkiezingen in Halle-Vilvoorde zonder al te veel problemen zullen doorgaan. Ik betwijfel niet dat er bij de burgemeesters en vooral de actievoerders rond hen veel Vlaamse goede wil aanwezig is, maar vrees het ergste, en hoop dat ik ongelijk zal krijgen.

zondag, april 22, 2007

Fatima Bali en de talibanisering van Borgerhout

Voor wanneer deze nieuwe vlag voor de stad Antwerpen?
Toen ik gisteren de krant las viel ik bijna van mijn stoel: Fatima Bali in een interview met De Standaard, die daar verklaringen aflegde die zo weggeknipt leken uit een verkiezingsbrochure van het Vlaams Blok van jaren geleden. Inderdaad, Vlaams Blok, want het Vlaams Belang van vandaag zou zoiets niet meer durven schrijven, en met reden, want het zou prompt een nieuw racismeproces aan zijn broek gelapt krijgen.

Wat zegt Fatima Bali daar immers allemaal? «We zitten nu met jongeren die geen voeling meer hebben met de samenleving, agressief worden, geen respect hebben of hun heil zoeken in fundamentalisme.» En over het alcoholverbod in sommige allochtone (nieuw-Vlaamse?) winkels: «het fundamentalisme is een realiteit». En nog een citaat, speciaal opgedragen aan Marij uijt den Bogaard: «Als moderne jonge gasten plots beginnen rondlopen met een lange baard en zich beginnen afsluiten van de maatschappij, moet je dan niet alarm slaan?» De correcte vraag is misschien eerder of we vandaag eindelijk al over zoiets alarm mogen slaan, en indien –indien– ja, sinds wanneer dan wel? Schreef het Vlaams Blok in de jaren negentig in meer dan twee pamfletten of brochures na mekaar wat Fatima Bali vandaag zegt, werden de teksten op het beruchte proces als bewijsstukken aangebracht om het racisme en de kwade wil van de partij aan te tonen. «Systematisch», weet je wel.

Over Vlaams Blok/Belang en deze ware talibanisering van Borgerhout gesproken, zouden er nog zo van die dingen zijn die het Vlaams Blok verkondigde, waar het voor veroordeeld werd, maar die feitelijk waar zijn? Die no go-zones in Brussel bijvoorbeeld, waar de politie niet meer mag binnenkomen, zou daar dan toch iets van aan zijn? Dat er allochtone meisjes lastiggevallen worden, ja zelfs verkracht, omdat ze geen hoofddoek gebruiken, zou dat waar kunnen zijn? Het past immers allemaal nogal goed in het rijtje van lange baarden, alcoholverboden en verbod op muziek… En ik die dacht dat immigratie en multicultuur één groot feest was, om over de verrijking van ónze cultuur nog maar te zwijgen.

Ondertussen vraagt Fatima Bali met aandrang «dat het debat gevoerd wordt». Meer zelfs, het moet «in zijn globaliteit» gevoerd worden. Of misschien toch niet, want Fatima Bali heeft de conclusie eigenlijk al klaar: «Moet je dan niet tegen de stad en de Vlaamse regering durven te zeggen dat er wat misloopt met het tewerkstellingsbeleid.» En «[v]oor Borgerhout vraag ik de komst van een diversiteitambtenaar». Hoewel: «We hebben hier een legertje aan welzijnswerkers, die lovenswaardig werk doen, maar er is hier geen basiswerk meer waarmee de allochtonen worden bereikt.» Wat doen die welzijnswerkers dan wel dat zo lovenswaardig is als het toch geen effect heeft? Het is hoe dan ook duidelijk dat Fatima Bali weet wie schuld heeft aan de problemen van vandaag: de stad en de Vlaamse regering, uiteraard, en de oplossing is eenvoudig: een diversiteitsambtenaar die het groepje professionele pamperaars nog moet komen vergroten. Diversiteitsambtenaar, het woord alleen al! Maar enige reflectie over wat er misschien wel eens fout zou kunnen zitten bij de allochtonen zelf is er dus niet bij, maar het was waarschijnlijk ook helemaal de bedoeling niet dat het debat in zo'n globale globaliteit gevoerd zou worden.

Helemaal grotesk, of is pathetisch een beter woord, wordt het op het einde van haar interview: «Ik was deze week op een feest van allochtone kinderen, de zaal zat vol enthousiaste allochtone moeders. Die vragen dan ook, waar zijn de media nu?» Moeten de voltallige nationale media nu ook al opgetrommeld worden telkens enkele allochtonen eens een feestje organiseren zonder dat er relletjes uitbreken? De komende weken worden er over het hele Vlaamse land talrijke communiefeesten georganiseerd, telkens zalen vol enthousiaste autochtone kinderen, moeders en vaders. Ik twijfel er niet aan dat ook zij zich ettelijke keren vertwijfeld en in zijn globaliteit de vraag zullen stellen, waar zijn de media nu? Ja toch?

«Business as usual» bij het Vlaams Belang

Jurgen Verstrepen stapt over van het Vlaams Belang naar de Lijst Dedecker, maar wil de vuile was van de partij niet buitenhangen – Jean-Marie Dedecker doet het daarom in zijn plaats. CD&V schrijft een open brief, niet naar het Vlaams Belang, maar naar de kiezers ervan. Karel de Gucht publiceert een boek over extreem-rechts, want daar was blijkbaar een acuut gebrek aan. En ondertussen analyseert de pers de spanningen en de tweespalten in het Vlaams Belang dat het een lieve lust is. Moet er nog zand zijn?

Jurgen Verstrepen bedankte voor de laatste plaats op de kamerlijst van het Vlaams Belang in Antwerpen, en gaat in de plaats daarvan op de eerste plaats staan bij concurrent Lijst Dedecker. Het hing al een tijdje in de lucht, maar toch kwam de aankondiging nog als een verrassing. Amper twee maanden geleden had hij immers nog formeel bevestigd dat hij niet zou overstappen en voor het Vlaams Belang aan de verkiezingen zou meedoen. Hiermee wordt nog maar eens bewezen dat twee maanden een eeuwigheid kunnen zijn in de politiek, zeker voor een zo snelle jongen als Jurgen Verstrepen.

Ondertussen is er een geregelde oorlog uitgebroken tussen Lijst Dedecker en het Vlaams Belang. Jurgen Verstrepen en Jean-Marie Dedecker hebben zich de laatste dagen met graagte laten interviewen door de journalisten. En gelijk hebben ze natuurlijk, want elk minuutje of zinnetje mediabelangstelling dat ze vandaag kunnen krijgen is mooi meegepikt. Morgen, wanneer het écht menens wordt in de verkiezingscampagne, zou dat wel eens helemaal anders kunnen worden. Maar het is de vraag of de profilering van Lijst Dedecker in deze oorlog wel de juiste is: Jean-Marie Dedecker komt immers niet naar voren als slachtoffer en underdog, maar als de aanvaller. Zou dit wel pakken bij het soort kiezers waarnaar hij hengelt, of stoot hij daarmee precies potentiële kiezers af richting Vlaams Belang?

Wat met het Vlaams Belang trouwens? Die partij kan zich gewoon blijven nestelen in haar vertrouwde rol van de gebeten hond. Dat CD&V precies in deze dagen een brief schrijft naar haar kiezers, en Karel de Gucht een boek over extreem-rechts, versterkt alleen maar het gevoel van één-tegen-allen. Ook op dat punt zit de boodschap en de profilering van Lijst Dedecker misschien toch niet helemaal goed, want als hij op dit élan voortdoet wordt hij binnenkort misschien wel het vierde aapje op de verkiezingsaffiche van het Vlaams Belang. Anderzijds zit de lijst natuurlijk wel met een zwaar probleem wat betreft de positionering: hij wil noch Vlaams Belang noch Open Vld noch N-VA zijn, en moet dus zijn grenzen definiëren en een reden vinden waarom de kiezer morgen op hem zouden moeten stemmen. En met de onvoorwaardelijke fans van Jean-Marie Dedecker en Jurgen Verstrepen alleen zit er voorlopig toch nog geen kamerzetel in.

En dan is er nog de pers, die de laatste dagen haar best heeft gedaan om de tweespalt en de problemen bij het Vlaams Belang te analyseren als volleerde kremlinologen. Voor één keer ben ik het volmondig eens met Tom Naegels die opmerkt dat de analyses van maand tot maand, van week tot week, van dag tot dag en op dezelfde dag zelfs van bron tot bron volledig in tegenspraak met elkaar kunnen zijn, maar toch worden ze met de grootste ernst gepubliceerd en vooral ook gecultiveerd. Er is altijd nog wel plaats voor nóg een nieuwstere analyse die één of andere kloof binnen het Vlaams Belang moet onthullen. Het is nu alleen nog maar wachten op een analyse die de tweespalt tussen de clan-Gerolf en de clan-Annemans eens uitgebreid uit de doeken zal doen, want vermoedelijk zal die ook wel bestaan.

Conclusie? Voor het Vlaams Belang is het vandaag niets anders dan business as usual. Zowat alle partijen richten hun pijlen op het Vlaams Belang, waardoor ze van die partij de inzet van de verkiezingen maken. CD&V had daarom alleen al beter een brief geschreven naar de kiezers van sp.a en/of Open Vld, maar doet dat om één of andere reden niet. Zou er soms waarheid zitten in de «schandelijke» verkiezingsaffiche van het Vlaams Belang? Ook de pers draagt daar haar steentje bij, enerzijds door de spreektijd die ze vandaag aan Lijst Dedecker geeft, en anderzijds door haar analyses die vaak niet meer dan gewichtige bladvulling en wishful thinking zijn. Doe daar nog bij dat men de partij in oktober een nederlaag heeft proberen aanpraten, en zij het in de laatste peilingen slecht heeft gedaan, en het wordt duidelijk dat ze eigenlijk bijzonder goed geplaatst zit om in juni opnieuw een overwinning binnen te halen. Die waarschijnlijk weer voor «iedereen» als een complete verrassing zal aankomen.

maandag, april 16, 2007

«Marokkaanse» «grappen»

Saddam Hoessein wou tijdens de oorlog vanop de Marokkaanse kust raketten lanceren naar de VS. Toen hij op de knop drukte, gebeurde er echter niets. Bleek dat er zoveel Marokkanen zich vastklampten aan de raketten dat ze gewoonweg niet van de grond konden komen.

Moppentapper van dienst is Mostafa Chendid, over wiens interview in Weekendavisen we het eerder al hadden. Hij vertelde de grap aan de journaliste van het weekblad omdat zij hem erom gevraagd had om aan te tonen dat ook moslims niet van enige humor gespeend zijn. Over moslims wou hij echter geen grappen vertellen, omdat godsdienst voor moslims nu eenmaal een ernstige zaak is, en daarom verving hij «moslim» eenvoudigweg door «Marokkaan», omdat hij zelf ook Marokkaan is. Hier volgt de andere grap die hij vertelde:
Een Marokkaan was getrouwd geraakt met een dertigjarige, rijke vrouw. Zij was tot over haar oren verliefd op hem, en stond erop zijn ouders te ontmoeten. Uiteindelijk gaf hij toe, en ze vertrokken naar Rabat waar ze een wandeling in de straten maakten. Plots struikelde ze echter en viel op de grond. Komt er een andere Marokkaan voorbij: «Zeg, wil je even je verblijfsvergunning oprapen?»
De vrouw is uiteraard een Deense, wat de journaliste eerst niet helemaal begrepen had. Hoe dan ook, waarom zouden deze grappen eigenlijk grappig zijn? Misschien omdat ze geen enkele overeenkomst met de realiteit vertonen, ja toch?

zaterdag, april 14, 2007

«Alle vrouwen zouden best een sluier dragen»

Volgens Mostafa Chendid van de Deense Islamitische Geloofsgemeenschap (Islamisk Trossamfund), zouden niet alleen moslimvrouwen maar ook alle andere vrouwen een sluier moeten dragen. Waarom? Omdat vijf tot tien procent van de mannen zich nu eenmaal niet kunnen beheersen.

Mostafa Chendid wordt beschouwd als de opvolger van Ahmad Abu Laban, één van de imams die betrokken was bij de affaire rond de beruchte Deense cartoons. Ahmad Abu Laban was immers één van de leiders van de delegatie die rondtrok in het Midden-Oosten en in zijn rapport drie illustraties aan de oorspronkelijke cartoons toevoegde «om het klimaat tegenover moslims in Denemarken beter toe te lichten». Mostafa Chendid is goed op weg even beroemd te worden als zijn voorganger, en het interview dat hij toestond aan Weekendavisen is niet van die aard om de controverse rond zijn persoon te doen afnemen.

Hij was er eerder al in geslaagd om uitgerekend op de Internationale Vrouwendag in Jyllands-Posten (juist: de krant van de cartoons) ervoor te pleiten dat álle vrouwen met sluier zouden gaan, niet alleen moslimvrouwen dus, en dat zorgde natuurlijk voor de nodige reacties. Die uitspraak was trouwens de directe aanleiding voor het interview in Weekendavisen, waar hij die uitspraak nog eens herhaalde en nader toelichtte. Zo meent hij dat de sluier een plicht is van de vrouw tegenover God, omdat dat zo beschreven staat in de Koran, maar daarmee wil hij niet gezegd hebben dat een vrouw met een sluier een beter mens zou zijn dan een vrouw zonder sluier.

Volgens hem is de sluier ook een signaal: vrouwen met een sluier zijn «niet te koop». Bovendien beschermt de sluier tegen verkrachtingen: in de VS bijvoorbeeld wordt er elke halve minuut een vrouw verkracht, en dat is volgens hem te wijten aan het feit dat de vrouwen er de mannen verleiden door er zomaar ongesluierd de straat op te trekken. Niet dat alle mannen problemen zouden hebben om zich te beheersen tegenover ongesluierde vrouwen, en misschien gaat het zelfs maar om vijf tot tien procent, maar dat is volgens hem toch voldoende om alle vrouwen een sluier te doen dragen.

Op de vraag of ook de mannen zich dan niet zouden moeten bedekken, om geen vrouwen te verleiden, wou de imam niet ingaan. De journaliste had misschien nog een stap verder mogen gaan, en vragen of het allemaal niet veel eenvoudiger zou zijn als de mannen binnenshuis zouden blijven en geen stap buiten zouden mogen zetten tenzij onder begeleiding van hun vrouw of een vrouwelijk familielid. Het zijn immers de mannen die het probleem vormen, niet de vrouwen, en dan komt het mij nogal bizar over dat vrouwen met een sluier moeten rondlopen omdat mannen zich niet kunnen beheersen. Was er geen profeet maar een profetes geweest, Mostafa Chendid zou ongetwijfeld nooit op z'n eentje een stap buiten de deur gezet hebben! Voor het imago van de islam was dat misschien hoe dan ook beter geweest.

donderdag, april 12, 2007

Meerderheden in de Kamer

Over de bewering van Herman de Croo dat nergens geschreven staat dat een federale regering niet alleen een gewone meerderheid in de Kamer moet hebben maar ook een meerderheid in elk van de taalgroepen kan wel wat meer gezegd worden dan dat het tot nu toe in ieder geval wel een ongeschreven wet was, en dat raken aan die ongeschreven gelijk staat met spelen met vuur. Want spelen we even de bal terug naar Herman de Croo: waar staat geschreven dat een wetsvoorstel, en dan nog wel één dat een ongrondwettelijke toestand opheft in overeenstemming met een arrest van het Arbitragehof, een meerderheid zou moeten hebben in beide taalgroepen? Welaan dus, laat een Vlaamse meerderheid de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde splitsen tegen de Franstalige minderheid in, liever vandaag nog dan morgen.

Volgens Herman de Croo ben ik dan wel mentaal gehandicapt, maar het zou toch goed zijn moesten niet alleen Herman de Croo maar ook zijn partijvoorzitter Bart Somers eens aan de rest van de Vlaamse bevolking uitleggen hoe het toch komt dat de Open Vld wel ongebonden naar de verkiezingen kan gaan, maar wanneer de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde ter sprake komt plots heel wat minder «ongebonden» is. Neen, dan liever ongrondwettelijke verkiezingen organiseren, ja zelfs via de eigen minister Patrick Dewael burgemeesters bedreigen die weigeren de Grondwet naast zich neer te leggen.

Wat zei u, een numerieke meerderheid gebruiken om een wetsvoorstel door te drukken die in de andere taalgroep een grote meerderheid tegen heeft is onkies? Het was nochtans zo dat het migrantenstemrecht tot stand kwam, want in de Nederlandse taalgroep in de Kamer stemden alleen sp.a en SPIRIT voor. Is Open Vld vandaag hypocriet over meerderheden in de taalgroepen in de Kamer, Johan vande Lanotte is dat evenzeer, want hij maakte er toen helemaal geen probleem van dat een grote Vlaamse meerderheid door de Franstaligen mooi bij de bok werd gezet, met de hulp van zijn partij. Ook Johan vande Lanotte heeft dus een verklaringsprobleem. Het is jammer dat geen enkele journalist de moed heeft hierover eens het vuur aan de schenen te leggen, zowel die van Herman de Croo als die van Bart Somers en Johan vande Lanotte.

woensdag, april 11, 2007

Federale meerderheid zonder Vlaamse meerderheid

Herman de CrooHerman de Croo gooide gisteren in een interview met De Morgen een knuppel in het hoenderhok door te stellen dat een federale meerderheid niet noodzakelijk ook een meerderheid onder de Nederlandstalige Kamerleden nodig heeft. Naar de letter heeft hij gelijk, maar de vraag is of hij wel ten volle overwogen heeft wat de gevolgen zouden kunnen zijn van zo'n federale meerderheid.

Herman de Croo heeft, naar de letter van de wet, inderdaad volledig gelijk: er staat nergens geschreven dat de regering ook binnen de respectieve taalgroepen een meerderheid moet hebben om te kunnen regeren. Daarom ook dat deze regel, die wel degelijk bestaat, omschreven moet worden als een ongeschreven wet. En zondigen tegen ongeschreven wetten en regels is niet onwettelijk, maar vaak wel een duidelijke trendbreuk. En geeft gewoonlijk ook aanleiding tot nogal wat gekrakeel, zeker bij de partij die hierdoor in het nadeel gesteld wordt. Waarschijnlijk zijn het die overwegingen die sp.a-voorzitter Johan vande Lanotte ertoe bewogen hebben in zijn reactie toch te pleiten voor federale regering die ook in Vlaanderen op een meerderheid kan rekenen.

Want wat zegt Herman de Croo eigenlijk? Een federale meerderheid zonder een meerderheid in de Nederlandstalige taalgroep betekent dat er ook geen sprake is van een bijzondere meerderheid nodig om de Grondwet te wijzigen. Nu is Herman de Croo nooit een fervent voorstander geweest van de opeenvolgende staatshervormingen, maar Johan vande Lanotte kan het zich vandaag (nog) niet veroorloven een staatshervorming na de komende verkiezingen al op de tocht te zetten. Om maar één ding te noemen: zoiets zou het kartel met SPIRIT wel eens onder sterke druk kunnen zetten, om nog maar te zwijgen over de relatie met CD&V. Open Vld heeft daar zonder kartelpartner minder last van, wat ook duidelijk blijkt uit de verklaringen van Bart Somers naar aanleiding van deze polemiek.

De reactie van zowel CD&V als N-VA liet trouwens niet lang op zich wachten: «De maskers vallen af nu nogmaals blijkt dat Open Vld absoluut tegen elke prijs verder wil met paars,» aldus CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen. «De VLD aarzelt niet om Vlaanderen volledig over te leveren aan de macht van de PSvoegde zijn collega Bart de Wever van kartelpartner N-VA daaraan toe. En het beeld van een massale Franstalige meerderheid die tegen een Vlaamse meerderheid in federaal regeert is niet echt van die aard dat het kiezers van CD&V-N-VA zou afdrijven, integendeel zelfs. Het is daarom de vraag of het eigenlijk wel zo slim was van Bart Somers om te bevestigen dat de Open Vld «ongebonden» naar de verkiezingen gaat en zo een asymmetrische constructie niet wil uitsluiten. Zou Noël Slangen op paasvakantie zijn?

Overigens zit er nog een «maar» vast aan de reacties van Jo Vandeurzen en Bart de Wever. Om begrijpelijke redenen kunnen zij het niet hebben over de ultieme, separatistische stok achter de deur, maar op dezelfde dag dat het interview met Herman de Croo in De Morgen verscheen lezen we in De Standaard volgende zinnen bij een bespreking van het nieuwe boek van Bart Laeremans van het Vlaams Belang:
CD&V, N-VA en Vlaams Belang hebben in het Vlaams parlement een meerderheid en die moet, «het recht in eigen handen nemen», als de grote stappen richting Vlaamse autonomie en de onvoorwaardelijke splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde er niet komen. […] Hij stelt voor dat het kartel CD&V-N-VA kiest voor de confrontatie en daarbij gebruik maken van «een zeer krachtig wapen»: de alternatieve meerderheid die CD&V, N-VA en Vlaams Belang samen in het Vlaams parlement hebben.
Laten we realistisch blijven: zulke harde separatistische uitspraken of nog maar suggesties in die richting mogen we op dit ogenblik nog niet verwachten vanuit de hoek van N-VA, en zeker niet vanuit die van de CD&V. Maar als er na 10 juni toch een federale meerderheid tot stand komt zonder een Vlaamse meerderheid, dan zal dat deels mogelijk zijn doordat CD&V zo'n federale meerderheid ook tot stand laat komen, en dat zou op termijn wel eens gevolgen kunnen hebben voor wat er in 2009 bij de regionale verkiezingen zal gebeuren. Herman de Croo speelt dus met vuur: dat zijn naar de letter van de wet volledig legale meerderheid op korte termijn de CD&V tot separatisme zou bewegen is misschien weinig waarschijnlijk, maar de terugslag zou wel eens over twee jaar kunnen komen door een implosie van vooral N-VA, maar misschien deels ook CD&V, en vooral een verdere explosie van het Vlaams Belang. Een variant op het thema dat Gerolf Annemans al eens bespeelde in zijn interview met Gazet van Antwerpen twee maanden geleden.

Dat zulke groteske oplossingen als een federale meerderheid zonder Vlaamse meerderheid vandaag gelanceerd worden als mogelijkheden en vanuit Belgische kringen zelfs voorgesteld worden als kortzichtige oplossing om een nieuwe staatshervorming te vermijden moet de Vlamingen eigenlijk hoop geven: het betekent immers dat de paniek bij de laatste belgicisten vandaag zo groot is dat men niet meer in staat is min of meer klaar na te denken over wat men eigenlijk voorstelt. Blijkbaar begint men zelfs daar te beseffen dat België eigenlijk al ver in de reservetijd zit, en dat tijd winnen, al gaat het over amper een paar jaartjes, nog het enige is dat telt.

maandag, april 09, 2007

Notker Wolf over de islamisering van Europa

Notker Wolf, abtprimaat van de Benedictijnen, in een interview met de krant Welt am Sonntag onder de titel Deutschland neigt zum Sozialismus over de islamisering van Duitsland en Europa:
Welt am Sonntag: Wie bewerten Sie den Einfluss des Islam auf die westliche Welt?
Notker Wolf:
Es gibt zweifellos Gruppierungen, die sich zum Ziel gesetzt haben, Europa islamisch zu machen. Ich halte das schon für sehr bedenklich. In Deutschland hat soeben der türkische Verein Ditib das «Wort zum Freitag» im öffentlich-rechtlichen Fernsehen eingefordert. Ich frage mich nur: Wie kann es sein, dass diese Leute sämtliche Rechte in Deutschland für sich beanspruchen, während Christen in der Türkei massiv benachteiligt sind? Warum bekommen wir Christen keine theologische Fakultät in der Türkei? Warum dürfen wir dort kein kirchliches Eigentum haben? Mittlerweile umgeht sogar der Oberbürgermeister von München die Bauordnung bei der Genehmigung einer Moschee, um die Wahlstimmen der Türken einzuheimsen. Das ist unglaublich! Toleranz ist gut, heißt aber nicht, sich selbst aufzugeben.
Dat de Oberbürgermeister van München, Christian Ude, tot de SPD behoort zal wel niemand verbazen, maar vermeld ik toch maar voor de volledigheid.